Polskie Nagrody Filmowe Orły 2017
19. edycja Polskich Nagród Filmowych Orły zbliża się wielkimi krokami, a nadchodzące miesiące tradycyjnie postawią przed członkami Polskiej Akademii Filmowej trudne zadanie wyboru najlepszych filmów, które w ciągu tego roku były pokazywane w polskich kinach, oraz ich twórców. Do udziału w tegorocznej edycji nagród Polskiej Akademii Filmowej zakwalifikowane zostały wszystkie polskie filmy trwające ponad 70 minut, które od 1 stycznia do 31 grudnia 2016 roku były wyświetlane przynajmniej przez tydzień na otwartych, płatnych pokazach kinowych. Głosowaniu Akademii towarzyszy Przegląd Orłów, który tradycyjnie już odbywa się w kinie Iluzjon Filmoteki Narodowej i – po raz drugi – w kinie Kinematograf w Łodzi.
Kino Iluzjon zaprasza na przegląd filmów od piątku 6 stycznia do wtorku 31 stycznia 2017. Jak co roku wieczornym pokazom towarzyszyć będą spotkania z twórcami filmowymi, które będą dla widzów niepowtarzalną okazją do gorących dyskusji i wymiany poglądów.
Polskie Nagrody Filmowe Orły są organizowane przez Niezależną Fundację Filmową od 1999 roku. Orły przyznawane są głosami członków Polskiej Akademii Filmowej w 19 kategoriach. Głosowanie jest dwuetapowe, korespondencyjne i tajne aż do ogłoszenia wyników.
Kultura Dostępna
10 złotych – tyle wystarczy, żeby raz w tygodniu zobaczyć w kinie Iluzjon najciekawsze polskie filmy ostatnich lat. W ramach prowadzonego przez Narodowe Centrum Kultury programu w każdy czwartek można obejrzeć cenione przez krytyków i nagradzane na międzynarodowych festiwalach filmy polskiej produkcji. W styczniu będzie można zobaczyć następujące filmy:
Sługi boże, reż. Mariusz Gawryś, Polska 2016
Zjednoczone stany miłości, reż. Tomasz Wasilewski, Polska/Szwecja 2016
Czerwony kapitan, reż. Michal Kollár, Czechy/Polska/Słowacja 2016
Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy, reż. Janusz Majewski, Polska 2016
„Sługi” (2016), reż. Mariusz Gawryś
CYBULSKI / 50. rocznica śmierci
Polski James Dean, jak go często określano, zagubiony i poszukujący swojej aktorskiej i życiowej drogi – podobnie jak amerykański „buntownik bez powodu”, którego życie zakończyło się również tragicznie i przedwcześnie – Zbigniew Cybulski na zawsze przeszedł do historii filmu. Debiutował w 1954 roku w „Pokoleniu” Andrzeja Wajdy. Kolejne filmy, w których wystąpił, to m.in. „Trzy starty” (1954) Stanisława Lenartowicza, „Wraki” (1957) Ewy i Czesława Petelskich, „Ósmy dzień tygodnia” (1958) Aleksandra Forda. Rola Maćka Chełmickiego z „Popiołu i diamentu” (1958) Wajdy zdeterminowała jego aktorski los. W tej postaci – najwybitniejszej kreacji Cybulskiego – widoczny był cały dramat pokolenia lat wojny i czasów powojennych, ludzi rozdartych moralnie, pełnych politycznych i etycznych wątpliwości, generacji straconej, obarczonej zbyt wielkim bagażem doświadczeń. Ciemne okulary, wojskowa kurtka, nowy, nieznany dotąd w polskim kinie dobór środków wyrazu (naturalność, swoboda, szczególny akcent) stały się wzorem do naśladowania dla młodych ludzi tamtych lat, a Zbigniew Cybulski na zawsze został utożsamiony ze swoim bohaterem. Jego kolejne role filmowe miały niewiele wspólnego z typem bohatera wykreowanego w filmie Wajdy. Nowe postaci stworzone przez Cybulskiego to m.in. zakochany chłopak w „Pociągu” (1959) Jerzego Kawalerowicza, komiczny zootechnik w „Krzyżu Walecznych” (1959) Kazimierza Kutza, główna rola studenta zakochanego w córce zagranicznego dyplomaty w filmie „Do widzenia, do jutra” (1960) Janusza Morgensterna, wybitna kreacja w poruszającym dramacie o czasach okupacji „Jak być kochaną” (1962) Wojciecha J. Hasa czy też główna rola w „Rękopisie znalezionym w Saragossie” (1964) tego samego reżysera. Znakomity talent komediowy objawił w filmie „Giuseppe w Warszawie” (1964) Stanisława Lenartowicza, rozprawiając się tu jednocześnie – poprzez stworzenie postaci tchórzliwego antybohatera – z legendą Maćka Chełmickiego. Warto przypomnieć też autoironiczną rolę Cybulskiego w filmie „Salto” (1965) Tadeusza Konwickiego, a także „Szyfry” (1966) Hasa – dramat psychologiczny, w którym aktor zagrał u boku Jana Kreczmara. Ostatnim filmem, w którym wystąpił Cybulski, był zrealizowany w 1967 roku „Morderca zostawia ślad” Ścibora-Rylskiego (nie słyszymy już w nim głosu aktora, który zginął przed ostatecznym opracowaniem filmu).
Tadeusz Konwicki powiedział o nim: „Odnosiłem wrażenie, że toczy jakąś grę, jakiś hazard z życiem, że coś go boli i dręczy, nęka go niepokój i jakiś lęk, że broni się przed nieznaną nam, a może i sobie, myślą. Starał się ją odpędzić, zagłuszyć. Może dlatego prowadził życie gorączkowe, bujne”. Zbigniew Cybulski zginął tragicznie 8 stycznia 1967 roku pod kołami ruszającego pociągu na dworcu kolejowym we Wrocławiu.
Z okazji 50. rocznicy śmierci aktora zapraszamy do kina Iluzjon na retrospektywę jego twórczości. W programie, który obejmuje 29 filmów, znalazły się zarówno te bardziej, jak i mniej znane obrazy z jego udziałem. Przegląd otworzy i zamknie film dokumentalny „Zbyszek”(1969) w reżyserii Jana Laskowskiego.
Cyklowi filmowemu będzie towarzyszyła wystawa w foyer Kina Iluzon, na którą składać się będą dotąd niepublikowane zdjęcia aktora z kolekcji Stefana Kurzypa ostatnio pozyskane przez Filmotekę Narodową.
Cykl CYBULSKI/ 50. rocznica śmierci do zobaczenia w kinie Iluzjon od 2 do 31 stycznia 2017!
„Salto” (1965), reż. Tadeusz Konwicki
Retrokino. Filmy przedwojenne w nowej odsłonie
Dziesięć milionów klatek filmowych na dwustu kilometrach odrestaurowanych taśm – to bilans prawie siedmioletniej pracy Filmoteki Narodowej nad najstarszymi polskimi filmami fabularnymi. Przeszły one gruntowną renowację za sprawą realizowanego przez Filmotekę projektu „Nitrofilm”, którego celem była konserwacja i cyfryzacja tych bezcennych zabytków. 14 wybranych tytułów będzie można zobaczyć w zupełnie nowej odsłonie. W każdą niedzielę o 16:00 pokażemy jeden z 14 przedwojennych filmów zaplanowanych w przeglądzie, a każdy z nich w nowej jakości obrazu i dźwięku.
W styczniu zapraszamy na film „Będzie lepiej” (1936) Michała Waszyńskiego. Przed każdym seansem wyświetlimy jeden z odcinków programu „Z miłości do kina”, poświęcony temu właśnie tytułowi, i zdradzimy w nim tajniki digitalizacji oraz ciekawostki dotyczące produkcji.
„Będzie lepiej” (1936), reż. Michał Waszyński
Ukryte. Psychoanalityczne spotkania filmowe
Podczas styczniowego spotkania w ramach cyklu „Ukryte…” przyjrzymy się problemowi autorytetu w twórczości artystycznej oraz różnym drogom polemiki autora ze swoim mentorem. 15 stycznia zaprezentujemy film „Pięć nieczystych zagrań” w reżyserii Larsa von Triera i Jørgena Letha i postaramy się odpowiedzieć na pytania: czym jest autorytet artysty oraz jaką rolę odgrywa jego podważanie? Czy uczeń może znać mistrza lepiej niż on sam siebie? Do jakiego stopnia porzucenie własnych środków wyrazu może być dla artysty rozwojowym przekraczaniem osobistych ograniczeń?
Lars von Trier oraz duński reżyser Jorgen Leth, mentor i przyjaciel autora „Dogville”, zapraszają nas do obserwowania ich twórczego pojedynku, polegającego na zabawie w przestrzeni filmowej stworzonej dla wymiany artystycznych i osobistych myśli.
Lars, dawny uczeń Letha, proponuje mu, by ten pięciokrotnie przerobił swój własny film, jedno z jego sztandarowych dzieł – „Człowiek doskonały”. Ma to uczynić według ściśle określonych wytycznych. To zadanie ma służyć przekroczeniu i rozwinięciu wypracowanych przez Letha sposobów filmowania i form artystycznego wyrazu, których z sukcesem używa, a które von Trier postrzega jako doskonałe, ale przez to ograniczające. Przyjęcie i realizacja wyzwania są treścią filmu; zadanie budzi wiele emocji w obydwu reżyserach, a my możemy uczestniczyć jako widzowie w pewnego rodzaju artystycznej psychoanalizie.
Dyskusję po filmie poprowadzi krytyk filmowy Krzysztof Kwiatkowski, a gościem specjalnym będzie psychoterapeuta psychoanalityczny i doktorant kulturoznawstwa Jan Borowicz.
Cykl jest organizowany we współpracy z Polskim Towarzystwem Psychoterapii Psychoanalitycznej.
„Pięć nieczystych zagrań” (2003), reż. Lars von Trier, Jørgen Leth
Cykl Oki Doki – filmy dokumentalne dla dzieci i rodziców
Filmy dokumentalne, w których głównymi bohaterami są dzieci, a wydarzenia ukazywane są z ich punktu widzenia, to wciąż rzadkość w polskich kinach. „Oki Doki” to cykl spotkań z filmami dokumentalnymi dla dzieci, na które zapraszamy również rodziców i dziadków. Chcemy, aby film stał się punktem wyjścia do wspólnych dyskusji, podczas których dzieci i dorośli będą mogli skonfrontować swoje spojrzenia na świat. Będziemy rozmawiać o sile pasji, pokonywaniu słabości i o tym, czego możemy uczyć się od siebie nawzajem. Na projekcje filmów zapraszamy dzieci w wieku 6-12 lat wraz z ich rodzicami. Młodsze dzieci, w wieku od 2 lat, będą mogły bawić się pod opieką doświadczonych animatorek we foyer kina.
Blok: Wytańczyć marzenia – 15 stycznia, godz. 11.00
Ruth (Ruth) reż. Hanna Heilborn, Szwecja/Norwegia/Dania, 2015, 27 min.
Varicella (Varicella) reż. Wiktor Kossakowski, Norwegia/Dania/Szwecja/Rosja, 2015, 25 min.
„Ruth” (2015), reż. Hanna Heilborn
Klub Seniora
Vive la France! to hasło przewodnie drugiego sezonu „Klubu Seniora” w kinie Iluzjon Filmoteki Narodowej, organizowanego pod patronatem Ambasady Francji. Do maja 2017 w ramach cyklu zaprezentujemy osiem znakomitych filmów wybitnych francuskich twórców, takich jak: Jacques Tati, Henri-Georges Clouzot, Alain Resnais, René Clément czy Jean-Luc Godard. Każde z comiesięcznych spotkań rozpocznie się miniwykładem, podczas którego nasi widzowie dowiedzą się więcej o tym, jak powstawało prezentowane dzieło, a także co sprawiło, że jego twórcy na zawsze zapisali się na kartach historii kinematografii.
26 stycznia o godz. 11 zapraszamy na projekcję filmu „Playtime” (1967) w reżyserii Jacques'a Tatiego.
„Playtime” (1967), reż. Jacques Tati
Mały Iluzjon. Czyli kino dla najmłodszych
„Mały Iluzjon” to cykl rodzinnych warsztatów dla dzieci w wieku od 2 do 7 lat. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, a każde z nich to nowy temat i wiele niespodzianek. Za każdym razem rozpoczynamy seansem znanych polskich bajek. Podczas zabaw zapraszamy do wspólnych występów na scenie, śpiewania piosenek i warsztatów plastycznych. W każdą kolejną sobotę w Iluzjonie czekać będzie na dzieci ogromny pluszowy Miś i animatorzy Misiowych Przyjaciół. Różnorodne zajęcia i dodatkowe atrakcje pozwolą spędzić sobotnie przedpołudnia w miłej i rodzinnej atmosferze. Wszystkie dzieci otrzymają Misiowy Paszport, w którym będą zbierać pieczątki za udział w zajęciach, a po zdobyciu sześciu stempelków będą mogły odebrać nagrodę od naszych partnerów z firmy Granna, wydawnictwa Nasza Księgarnia i innych przyjaciół Misia.
Misiowe Poranki
Bilety
Filmy z archiwum Filmoteki Narodowej: 12 zł (ulgowe) i 14 zł (normalne)
Nowości: 15zł (ulgowe) i 17 zł (normalne)
Kultura Dostępna: 10 zł
Misowe Poranki: 15 zł
Rezerwacje
Kasa kina: (22) 848 33 33; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl
