Urodziła się 31 lipca 1944 r. w Santa Monica, jest jedyną z ośmiorga dzieci słynnego ojca – Charlesa Chaplina, która na dobre zaraziła się aktorskim bakcylem. Jeszcze jako ośmioletnie dziecko wystąpiła w epizodycznej roli w filmie ojca „Światła rampy”, potem  jednak Chaplin stanowczo sprzeciwiał się jej planom aktorskim. Miała 17 lat, gdy za przyzwoleniem matki, w tajemnicy przed nim, wyjechała do Londynu, by wstąpić do Royal Ballet School w Londynie. Gdy wystąpiła w „Kopciuszku”, ojciec nie przyjechał na premierę, a sama Geraldine doszła do wniosku, że taniec nie będzie celem jej życia. Powróciła do planów aktorskich i w 1964 roku debiutowała w filmie Jacquesa Deray „Par un beau matin d'éte” („Piękny, letni poranek”). W 1965 r. zabłysnęła w epickim fresku Davida Leana „Doktor Żywago”. W 1966 r. Robert Hossein powierzył jej rolę w „J'ai tué Raspoutine” („Zabiłem Rasputina”), w tym samym roku zagrała też epizod w ostatnim filmie Chaplina, „Hrabina z Hongkongu”, co zostało uznane za pogodzenie się ojca z wyborem życiowej drogi córki. Jednak pierwszą, w pełni wyrazistą postać stworzyła w filmie Pierre'a Rouve'a z 1967 r. „Obcy w domu”, gdzie wystąpiła u boku Jamesa Masona, grając dziewczynę o skomplikowanej psychice, tajemniczą, skłóconą z bliskimi. Stworzyła tym samym typ bohaterki, który w późniejszych latach stał się charakterystycznym wyznacznikiem jej aktorstwa.

Decydującym momentem w jej karierze było spotkanie z Carlosem Saurą na planie filmu „Mrożony peppermint” w 1967 r. Od tego czasu Geraldine stała się ulubioną aktorką reżysera i na wiele lat towarzyszką jego życia. Małżeństwo było niemożliwe, ponieważ Saura nie uzyskał rozwodu ze swą pierwszą żoną. Reżyser stworzył z udziałem Geraldine Chaplin szereg znaczących dzieł, ukazujących hiszpańską rzeczywistość, między innymi: „Anna i wilki” (1972), „Nakarmić kruki” (1975), „Elizo, moje życie” (1976), „Z przewiązanymi oczami” (1978),  w których aktorka stworzyła znakomite kreacje. Po ich rozstaniu w 1980 roku dało się zauważyć pewien kryzys w karierach obojga twórców.

Geraldine Chaplin grała również w filmach Roberta Altmana – „Nashville” (1975), „Buffalo Bill i Indianie” (1976), „Dzień weselny” (1978). W 1992 roku wystąpiła w filmie Richarda Attenborough „Chaplin” (filmowej biografii ojca), w którym zagrała własną babkę.

Wśród ostatnich ról aktorki warto wspomnieć występ w filmie Martina Scorsese z 1993 r., „Wiek niewinności”, w „Jane Eyre” Franco Zeffirelli’ego z 1995 r., „Gulliver's Travels” Charlesa Sturridge'a z 1996 r.

Dziś Geraldine Chaplin występuje rzadziej, chociaż pozostaje międzynarodową gwiazdą i gościem honorowym wielu festiwali filmowych. Bierze też czynny udział w akcjach charytatywnych, prowadzi energiczną kampanię na rzecz stworzenia pierwszego domu dla matek i dzieci zarażonych wirusem HIV. 

W lipcu Geraldine Chaplin obchodzić będzie 70. urodziny. W związku z tą okazją, w Iluzjonie będzie można zobaczyć artystkę na srebrnym ekranie m.in. w produkcjach Carlosa Saury: „Nakarmić kruki”, „Elizo, moje życie”, „Anna i wilki”, filmach Roberta Altmana: „Nashville”, „Dzień weselny”, a także w komedii z Louisem de Funèsem – „Zawieszeni na drzewie” oraz horrorze – „Sierociniec”. Na urodzinowy przegląd twórczości artystki zapraszamy do Iluzjonu w dniach: 3 – 31 lipca.