Reżyser, scenarzysta i producent filmowy, który w odróżnieniu od innych znanych amerykańskich reżyserów jego pokolenia nie uczęszczał do żadnej z renomowanych szkół filmowych. Był przede wszystkim samoukiem. Swój pierwszy film fabularny – dwugodzinną opowieść science fiction „Firelight” o grupie uczonych badających niebo – zrealizował w wieku 16 lat w 1963 r., a jedno z lokalnych kin w Phoenix w stanie Arizona zdecydowało się na jego jednorazowy pokaz. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia na Stanowym Uniwersytecie Kalifornii w Long Beach. Każdą wolną chwilę spędzał w wytwórni Universal, w której był stałym bywalcem już od czasów liceum. Przyglądał się pracy ekip filmowych, uczył się reżyserii i montażu. W 1969 r. Spielberg zrealizował 26-minutowy niemy film „Amblin”, którego tytuł dał później nazwę jego pierwszej firmie produkcyjnej. Film ten zapewnił mu pracę w Universal Studios, gdzie po podpisaniu kontraktu reżyserował odcinki znanych seriali – „Night Gallery”, „Columbo”, „M.D” i „Marcus Welby”. Zrealizował również trzy filmy telewizyjne, z których jeden, „Pojedynek na szosie” (1972), był rozpowszechniany w Europie, gdzie spotkał się z uznaniem krytyki i publiczności.

Debiutem kinowym Spielberga był „Sugarland Express” (1974), oparty na prawdziwej historii kobiety walczącej o prawo do opieki nad dzieckiem. W tym filmie po raz pierwszy dało się odczuć szczególne, emocjonalne traktowanie rodziny, które często będzie powracać w jego późniejszych dziełach. Spielberg ukazuje w swoich obrazach osobiste spojrzenie na amerykańską klasę średnią, zamieszkującą przedmieścia wielkich aglomeracji, w których dzieci, jak to kiedyś określił, „miały troje rodziców – matkę, ojca i telewizję”. Bohaterowie jego filmów, chociaż pochodzą z takiego środowiska, wyrastają poza nie, spotykając – jak w „Bliskich spotkaniach trzeciego stopnia” (1977) czy „E.T.” (1982) – przedstawicieli światów daleko przerastających ten, w którym wyrośli – konwencjonalny, mieszczański. Zdolność reżysera do portretowania świata wyobrażonego, dalekiego od realizmu, jest efektem właściwej dzieciom wiary w istnienie cudów. Istoty pozaziemskie w jego filmach są przyjazne, spełniają wymogi dziecięcej wyobraźni, nie są przerażające. W filmach Spielberga złe jest wszystko to, co zagraża rodzinie, jej spokojnej egzystencji – na przykład rekin w „Szczękach” (1975). Reżyser przedkłada dziecięcy świat przygód nad okrucieństwo realnego świata, jak to ma miejsce w cyklu filmów, których bohaterem jest Indiana Jones: „Poszukiwacze zaginionej Arki” (1981), „Indiana Jones i Świątynia Zagłady” (1984), „Indiana Jones i ostatnia krucjata” (1989). Spielberg często ukazuje wydarzenia realnego świata z perspektywy dziecka. Tak właśnie przedstawił II wojnę światową i jej okrucieństwo w „Imperium słońca” (1987). Majstersztykiem w zakresie filmowych efektów specjalnych i rekordem finansowym okazał się „Park Jurajski” (1993) i jego kontynuacje. W tej serii filmów, które pokazują świat dinozaurów, reżyser najlepiej pokazał, jak nieokiełznaną wyobraźnią filmową dysponuje. W 1993 roku powstała także  „Lista Schindlera” – pierwszy film, za który Spielberg otrzymał Oscara za reżyserię. W 1998 r. powstał film „Szeregowiec Ryan”, opowiadający znów o czasach II wojny światowej – tym razem o lądowaniu aliantów w Normandii. Do najważniejszych dzieł Spielberga zrealizowanych po 2000 r. należą dwa filmy sceince fiction – „A.I.: Sztuczna inteligencja” (2002)  i „Raport mniejszości” (2002), dramat historyczny „Monachium” (2005) oraz kontynuacja sagi przygodowej „Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki” (2008) . Dwa lata później powstał „Lincoln”, odwołujący się do jednego z najważniejszych rozdziałów w historii Stanów Zjednoczonych, a w 2015 thriller szpiegowski „Most szpiegów”. Ostatnim filmem reżysera dystrybuowanym w Polsce był obraz z gatunku fantasy „BFG: Bardzo Fajny Gigant”.

Steven Spielberg nie ukrywa, że chce tworzyć przede wszystkim filmy komercyjne, podobające się publiczności, nie tylko krytykom. Jak powiedział: „Wszystkimi moimi filmami, poza własną przyjemnością, próbowałem zadowolić publiczność. Ekran jest jak gigantyczny odkurzacz, powinien wciągać miliony ludzi, a po dwóch godzinach wypluwać na ulicę zachwyconych, olśnionych, zdumionych i szczęśliwych”.

W programie:

• Pojedynek na szosie (The Duel) USA 1972
• Sugarland Express (The Sugarland Express) USA 1974
• Bliskie spotkania trzeciego stopnia (Close Encounters of the Third Kind) USA 1977
• 1941 (1941) USA 1979
• Poszukiwacze zaginionej Arki (Raiders of the Lost Ark) USA 1980
• E.T. (E.T. the Extra-Terrestrial) USA 1982
• Indiana Jones i Świątynia Zagłady (Indiana Jones and the Temple of Doom) USA 1984
• Imperium słońca (Empire of the Sun) USA 1987
• Raport mniejszości (Minority Report) USA 2002