Fikcyjna biografia stylizowana na dokument opowiada o muzyku jazzowym z lat 30. – znakomitym gitarzyście Ray'u Emmecie – rzekomo drugim na świecie mistrzu gitary po rzeczywiście grającym w owym czasie, mieszkającym we Francji Django Reinhardcie. W prologu filmu twórczość Ray'a i jego osobowość analizują amerykańscy znawcy jazzu. A była to osobowość niezwykła. Emmet uwielbiał się upijać a później strzelać do szczurów na miejskim śmietniku, ubierał się z wyszukaną elegancją półświatka, potrafił być pełen uwodzicielskiego czaru i prostacki, a kiedy grał – był zapierającym dech artystą. I właśnie analiza osobowości artysty jest dla Allena, jak w większości jego filmów, podstawowym tematem. Twórca zastanawia się, co stanowi siłę napędową twórczości, czy artystę obowiązują podstawowe normy moralne, czy talent daje prawo do egocentryzmu.