Na rozległych plantacjach ryżu, rozciągających się na nizinach Piemontu i Lombardii, co roku w porze jego sadzenia zatrudniało się tysiące młodych kobiet. Tuż po wojnie, w latach panującej wszędzie nędzy i bezrobocia, plantacje były miejscem bezwzględnego wyzysku. Cieszyły się złą sławą także z powodu pracownic, rekrutujących się z wielu różnych, często podejrzanych środowisk. Do jednej z takich plantacji trafiają bohaterowie filmu, Francesca i Walter, pragnący się tu ukryć przed ścigającą ich za kradzież drogocennej biżuterii policją. Jedna z pracownic, Silvana, odkrywa ich tajemnicę i donosi o wszystkim swemu adoratorowi, sierżantowi Marco. To zawiązuje akcję filmu, pełnego dramatycznych i zaskakujących zwrotów sytuacji.

Drugi film De Santisa, nakręcony prawie całkowicie na polach ryżowych w okolicach Mediolanu, był dowodem już nie sprawności, ale wręcz brawury warsztatowej tego twórcy. Ogromne powodzenie „Gorzkiego ryżu” zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych stało się początkiem kariery pary nieznanych dotychczas włoskich aktorów - Silvany Magnano i Rafa Vallone, byłego dziennikarza prasy turyńskiej.