Film oparty na starej bretońskiej legendzie, opowiada o grzesznym życiu alkoholika Davida Holma, który po przeżyciu własnej śmierci wędruje po ziemskim padole jako woźnica karawanu śmierci. Bohater wspomina swoje życie i cierpienia, jakie zadał swojej żonie i dzieciom.

Uznawany dziś za arcydzieło film spotkał się z wielkim uznaniem ze strony krytyków i publiczności już w chwili premiery. Z przejmującą ekspresją został tutaj ukazany świat, w którym widma zmarłych współegzystują na równych prawach z żywymi. Dzięki mistrzowskiej sztuce operatorskiej Jaenzona, zastosowaniu podwójnych, a nawet poczwórnych ekspozycji, obserwujemy dwa różne aspekty świata przedstawionego: realizm i spirytualizm. Ta szkatułkowo zbudowana opowieść przy wprowadzeniu wielokrotnych retrospekcji, jest pierwszym w historii kinematografii filmem o tak złożonej konstrukcji, gdzie rzeczywistość przeplata się z fantastyką. Mroczną atmosferę osiągnięto przez zastosowanie oświetlenia punktowego, zatapiając resztę kadru w ciemności. Victor Sjöström jako David Holm jest niezwykle wiarygodny, gra bez charakteryzacji, z dużym realizmem. "Woźnica śmierci" stał się inspiracją dla wielu twórców filmowych, zwłaszcza dla kina poetyckiego, zgłębiającego problemy natury metafizycznej. Warto tu wspomnieć "Tam, gdzie rosną poziomki" Bergmana, gdzie w głównej roli wystąpił również Victor Sjöström.