Ekscentryczna i bogata wdowa, Flora Goforth, mieszka samotnie w domu na szczycie skalistej wyspy. Znudzona i rozczarowana światem, spisuje pamiętniki ze swojego życia. Pewnego dnia do jej świata wkracza młody poeta, który fascynuje ją swoją witalnością i ostentacyjnym brakiem przywiązania do dóbr materialnych. Flora po raz ostatni w swym życiu próbuje zdobyć mężczyznę...

Tennessee Williams w pełni zaakceptował adaptację Loseya, mimo że znacznie różniła się od literackiego pierwowzoru. Sztuka Williamsa, swego rodzaju symboliczny moralitet, wymagała z jednej strony bardzo jasnej i do końca sprecyzowanej koncepcji twórczej, z drugiej zaś głębokich, dojrzałych kreacji aktorskich. Para głównych wykonawców, Taylor i Burton, wywiązali się ze swego zadania znakomicie. Zwłaszcza w przypadku Taylor rola Flory Goforth, wdowy po pięciu multimilionerach, okazała się kreacją na miarę jej talentu i osobowości. Losey w jednym z wywiadów powiedział, że film jest w pewnym sensie parabolą upadku zachodniego świata. Jest to jednak tylko jeden z licznych sposobów interpretacji tego wielowarstwowego i wielowymiarowego obrazu.