Historia kobiety żyjącej w nieszczęśliwym i monotonnym małżeństwie, która po latach uświadamia sobie, że jej świat wypełniają przyzwyczajenia i konwenanse. Losey przeniósł na ekran XIX-wieczny dramat Henryka Ibsena powierzając główną rolę Jane Fondzie. W znacznym stopniu decyzja ta zaważyła na ostatecznym kształcie filmu. Krytycy docenili obraz za zdjęcia, znakomicie uchwyconą atmosferę mieszczańskiego domu, wysublimowany styl opowieści i piękną muzykę Legranda, ale chłodno przyjęli zbyt uwspółcześnioną, ich zdaniem, kreację amerykańskiej aktorki. Mimo to Losey udowodnił, że z XIX-wiecznego dramatu można zrobić znakomite i bardzo aktualne kino.