Głośna ekranizacja powieści Alberto Moravii zestawiająca dwa różne filmowe światy: europejski, będący uosobieniem artyzmu i realnej głębi, oraz amerykański, przedstawiony jako światek rezygnujący nieraz z realnej treści, dając wyraz podporządkowania się regułom wolnego rynku, w którym końcową i najwyższą wartością jest umiejętność sprzedania się. W tym dualizmie stara się odnaleźć główny bohater, scenarzysta będący na początku swojej kariery, którego postawa lawiruje między wielkim reżyserem kina europejskiego (Fritz Lang grający samego siebie) a producentem reprezentującym amerykańską wytwórnię. W szerszej perspektywie film stawia też pytanie o możliwość i charakter partycypacji artysty-intelektualisty w filmowym światku. Dla francuskich nowofalowców pytanie niezwykle istotne, bo postulowane „przejęcie” rynku filmowego (zgodnie ze słowami Erica Rohmera) wiązało się z koniecznością przedefiniowania relacji panujących w zastanych strukturach. Dla młodych, w wielu kwestiach naiwnych, twórców wierzących w konieczność oczyszczenia kina, pytanie o własne miejsce było jednym z bardziej fundamentalnych problemów.