Trzy młode dziewczęta pracują w wielkim domu mody przy słynącym z pięknej architektury Placu Hiszpańskim, u stóp bazyliki Trinita del Monti w Rzymie. Każdego dnia, przed rozpoczęciem pracy, dziewczęta toczą długie rozmowy o życiu rozkoszując się pięknem Placu. Tak toczy się opowieść, w której splatają się losy bohaterek. Luciano Emmer, wybitny przedstawiciel tzw. „łagodnego neorealizmu”, stosował w swych wielowątkowych opowieściach filmowych formułę narracji epizodycznej, która znalazła później wielu naśladowców. Szkicowo zarysowane sytuacje – osadzone mocno w rzeczywistości – pozwalają twórcy ukazać miłosne perypetie i dramaty, a także codzienne życie wielu prostych ludzi.