Znakomicie nakreślony obraz nowoorleańskiej socjety tuż przed wybuchem wojny secesyjnej. Biblijną Jezebel, kobietą władczą i egocentryczną, jest w filmie Wylera Julie Marsden. W imię fałszywie pojmowanej emancypacji, łamiąc utrwalone stereotypy i konwenanse, próbuje całkowicie zawładnąć i podporządkować sobie swego narzeczonego. Przychodzi jej za to drogo zapłacić. Ambitny mężczyzna zrywa zaręczyny, by wkrótce poślubić inną. Wydaje się, że los Julie został przypieczętowany. Jednak w momencie najwyższej próby, kiedy ukochanego mężczyznę powali epidemia żółtej febry, bohaterka potrafi zdobyć się na prawdziwy heroizm. Wyjeżdża na wyspę przeznaczoną dla chorych, by z oddaniem i poświęceniem próbować uratować męża innej kobiety. Betty Davis wcieliła się tu w postać niezwykle skomplikowaną psychologicznie, niejednoznaczną i ulegającą skrajnym emocjom. Stworzona przez nią kreacja, to popis aktorskiego kunsztu, co doceniła Akademia Filmowa przyznając aktorce jakże zasłużonego Oscara. Statuetkę otrzymała także aktorka drugiego planu, Fay Bainter.