Owdowiały Charles Thenier doznaje szoku, gdy dowiaduje się, że jego 9-letni syn został potrącony przez samochód. Kierowca uciekł z miejsca wypadku. Kiedy trwające przez trzy tygodnie śledztwo nie przynosi rezultatu, zrozpaczony ojciec postanawia na własną rękę odnaleźć sprawcę i wymierzyć mu sprawiedliwość. Zaczyna też pisać dziennik, którego pierwsze zdanie brzmi: „Zabiję człowieka. Nie znam ani jego nazwiska, ani adresu, ani nie wiem jak wygląda. Ale odnajdę go i zabiję”. Tak rozpoczyna się posępna opowieść Claude'a Chabrola, o której krytyka pisała: „To doskonały kryminał o podłożu psychologicznym, pasjonujący od pierwszej do ostatniej sceny”. Film został oparty na powieści Cecila Day Lewisa, piszącego pod pseudonimem Nicholas Blake, wybitnego angielskiego poety i powieściopisarza, krytyka literackiego i eseisty, który największą popularność zyskał jako autor powieści kryminalnych. Tytuł powieści i opartego na niej filmu ma związek z „Vier ernste Gesaenge” („Cztery pieśni poważne”) z op. 121 Johannesa Brahmsa, a zwłaszcza z pierwszą z nich, skomponowaną w roku 1896 do tekstu Pisma Świętego, którego wolny przekład w języku polskim brzmi: „Taki sam duch ożywia i ludzi, i zwierzęta, taki sam los czeka ludzi i zwierzęta, i jednych, i drugich czeka śmierć. Człowiek nie ma przeto żadnej wyższości nad bydlęciem, bo wszystko jest marnością”. Pieśń ta jest leitmotivem oraz ostatnim akcentem filmu Chabrola.