Skomplikowane obyczajowo i psychologicznie relacje łączące głównych bohaterów to częsty wątek w filmach Alana Bridgesa. Nie inaczej jest w „Po sezonie”. Czterdziestoletnia, wciąż jeszcze atrakcyjna właścicielka małego pensjonatu w nadmorskim angielskim miasteczku pragnie znów związać się z Joe Tannerem. Nie widziany od lat ukochany niespodziewanie przyjeżdża do opustoszałego hoteliku. Jest to jeden z najlepszych filmów 1975 roku, znakomicie wyreżyserowany i zagrany. Głęboko w pamięć zapada zwłaszcza pełna namiętności i tęsknoty scena tańca głównej bohaterki z ukochanym.