Film, zrealizowany w położonej w Katanii rybackiej wiosce Acitrezza, jest opowieścią o bezwzględnie wyzyskiwanych sycylijskich rybakach. W zamierzeniu miała to być pierwsza część tryptyku o problemach społecznych Sycylii, jednak dwie kolejne nigdy nie zostały zrealizowane. Jest to jedyne w pełni neorealistyczne dzieło Viscontiego, dziś traktowane jako klasyczne dla tego nurtu.

Ideą przewodnią filmu była obserwacja wydarzeń i ludzkich zachowań. Pozornie spontaniczna relacja i naturalność niezawodowych aktorów kryją staranność stylu i uporządkowanie fabularne rejestrowanych faktów, zaś dynamika narracji czyni z filmu najbardziej radykalną wypowiedź włoskiego kina lat czterdziestych XX wieku.