Historia szalonego zbrodniarza, tytułowego doktora Caligari, który zmusza swego pacjenta - somnambulika do popełniania morderstw. Akcja filmu rozgrywa się na tle malowanych na płótnie wymyślnych, całkowicie odrealnionych dekoracji, mających obrazować zwichniętą psychikę bohaterów. Film miał zresztą - zgodnie z deklaracjami autorów - o wiele większe ambicje. Stanowił swego rodzaju parabolę sytuacji Niemiec w okresie I wojny światowej. Tytułowy bohater miał być odpowiednikiem cesarza wykorzystującego uległy mu naród, a cała sytuacja odzwierciedlała stan umysłu i ducha ówczesnych rządzących i rządzonych. Pierwotna wymowa filmu została złagodzona ujęciem opowieści w swego rodzaju cudzysłów narracyjny - w finale okazuje się bowiem, że fabuła jest wymysłem chorej fantazji pacjenta szpitala psychiatrycznego. Ogromny sukces filmu na długie lata wytyczył linię rozwoju kina niemieckiego, choć nikt później nie powtórzył już specyficznego zabiegu plastycznego, jakim było malowanie cieni na dekoracjach.