Choć temat porwań statków dla okupu znalazł już wielokrotnie odzwierciedlenie w filmach – tak dokumentalnych, jak i fabułach – ich reżyserzy niemal nigdy nie decydują się na przyjęcie perspektywy pirata. Femke Wolting i Tommy Pallotta – twórcy z imponującym dorobkiem producenckim – podjęli niełatwe wyzwanie. Ich bohaterem jest Mohamed Nura – eks-pirat, który żyjąc wspomnieniami awanturniczej przeszłości, decyduje się na ostatni skok. Kamera towarzyszy mu podczas rekrutacji wspólników i planowania napadu. Obok wątku sensacyjnego, film rysuje również społeczny kontekst somalijskiej rzeczywistości. Próbując oddać wielowymiarowość sytuacji, twórcy także formalnie posługują się kilkoma warstwami narracji. Wspomnienia Mohameda z dzieciństwa, rzucające dodatkowe światło na jego motywacje, oraz niemożliwe do wizualizacji w inny sposób sceny pirackich akcji przedstawiono w formie malarskich animacji autorstwa Hisko Hulsinga, odpowiedzialnego m. in. za rysowane sekwencje w „Montage of Heck”. Sceny dokumentalne mieszają się z inscenizacjami, a całą historię czyta się w zależności od tego, czy ostatecznie wierzymy w wersję Mohameda, czy nie. Ale „Ostatnie porwanie” to przykład dokumentu wykraczającego poza ramy gatunku nie tylko za sprawą wykorzystania animacji. Jego interaktywna wersja, dostępna pod adresem www.lasthijack.com zdobyła w tym roku nagrodę Emmy dla najlepszego dokumentu internetowego.