Denisa ma 10 lat. Mieszka w romskim obozie, ale przez wszystkich jest źle traktowana, bo nie mówi. Ma nierozpoznaną wadę słuchu, uniemożliwiającą jej zwyczajny kontakt z otoczeniem. Jednak nie czuje się odrzucona – przebywa we własnym świecie. Ogląda znaleziony wśród śmieci bollywoodzki film i tańczy. W tańcu wyraża wszystkie swoje uczucia. Może się to zacząć podczas zamiatania czy prania i daje dziewczynce wcale nie złudne poczucie szczęścia i beztroski. Nagle obóz zmienia się w bollywoodzką produkcję. Realizm miesza się z filmową wizją. W tle - z jednej strony niespokojne romskie obozowisko i panujące w nim nieoczywiste porządki, z drugiej – trudne relacje z zewnętrznymi społecznymi strukturami, a do tego brak akceptacji ze strony polskich sąsiadów.