Oficer Arnošt na pogrzebie matki spotyka dziewczynę, którą kochał przed laty. Po ceremonii wraca do Josefova, gdzie odpowiada za bezpieczeństwo jednostki wojskowej. Mieszkający w małym miasteczku Arnošt boryka się z apatią i poczuciem bezsensu życia. Codziennie mechanicznie wykonuje swoje obowiązki, a wieczorami w lokalnym pubie, w którym pracuje zakochana w nim Maria, próbuje zagłuszyć wewnętrzną pustkę alkoholem,. Bohater nie odwzajemnia jednak uczuć kobiety, traktuje ją wyłącznie jako substytut miłości sprzed lat, której wspomnienia uporczywie go nawiedzają. W tytułową niedzielę, boleśnie jak nigdy dotąd, uświadomi sobie beznadzieję swojej egzystencji. W filmowej postaci Arnošta objawia się zbiorowy portret człowieka końca lat 60., pogrążonego w monotonii socjalistycznej codzienności i odczuwającego absolutną bezsilność wobec rzeczywistości, w której nic nie da się zmienić. Film ukazał się rok po inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację i natychmiast został zakazany. Reżyserka, Drahomíra Vihanová, była zmuszona czekać dwadzieścia lat na premierę swojego pierwszego i zarazem ostatniego filmu fabularnego.