Bohaterką filmu jest trzydziestokilkuletnia Ingrid, która straciła wzrok. Jej niepełnosprawność sprawia, że coraz bardziej izoluje się od świata zewnętrznego. Całe dnie spędza w swoim mieszkaniu, które zapewnia jej poczucie bezpieczeństwa. Podczas nieobecności męża, próbując jakoś wypełnić czas, zaczyna pisać powieść. Na początku pisze, by utrwalić pamięć o spotkanych ludziach, poznanych miejscach i drogich jej przedmiotach; potem – by nie zadręczać się podejrzeniami dotyczącymi męża, który według niej ją zdradza. W miarę pisania historia coraz bardziej się komplikuje i źle wpływa na psychikę kobiety. Wkrótce powrót ze świata fikcji do rzeczywistości staje się dla niej coraz trudniejszy.