Sentaro po odbyciu kary w więzieniu zostaje menadżerem restauracji serwującej dorayaki – japoński deser składający się z naleśników przekładanych słodką pastą z czerwonej fasoli. Kiedy zaczyna poszukiwania pomocy kuchennej, do restauracji zgłasza się siedemdziesięcioletnia Tokue. Sentaro początkowo odrzuca jej kandydaturę. Jednak po spróbowaniu przygotowanej przez Tokue pasty, zmienia zdanie. Dzięki jej sekretnej recepturze na tytułowe „an” restauracja zyskuje ogromną popularność. Pod dość prostą fabułą kryje się głębokie przesłanie filmu, który poza motywem celebracji jedzenia – tak charakterystycznego dla kultury japońskiej – porusza temat różnych form wykluczenia społecznego. Sentaro, były więzień niesłusznie oskarżony o pobicie, funkcjonuje w społeczeństwie jako były kryminalista. Touke ogranicza wiek i choroba. Wakana, nastoletnia stała klientka restauracji, czuje się zagubiona w świecie pełnym nowoczesnych technologii i konsumpcjonizmu, co w dużym stopniu wyklucza ją spośród grona rówieśników. Mimo że film dzieje się w egzotycznej Japonii, jego temat sprawia, że jest to uniwersalna opowieść zrozumiała dla widza pod każdą szerokością geograficzną.