Przedostatni film mistrza włoskiego neorealizmu, który zdecydowanie można zaliczyć do tego nurtu. Reżyser ukazuje w nim losy kobiety, która wraz z rodziną wyemigrowała z ojczystej Kalabrii do Mediolanu.

Clara jest jedyną osobą, która zarabia na utrzymanie swojej licznej rodziny – męża, dzieci, szwagra i teściowej. Jej życie jest nieustannym kieratem, z którego uwalnia ją fatalna z pozoru wiadomość – lekarz stwierdza u niej gruźlicę. Clara wyjeżdża do sanatorium, gdzie po raz pierwszy od dłuższego czasu może zadbać o siebie: czyta książki, spotyka się z ludźmi, a nawet przeżywa romans – jej świat pięknieje. Pobyt w sanatorium uświadamia jej istnienie innych wartości i innego życia.