Rok 1955. Trzynastoletni Tomek Żukowski, będący niedawno świadkiem brutalnego aresztowania ojca przez SB, zostaje zakwalifikowany na kilkutygodniowy obóz szkoleniowy. Pod wpływem uczucia do druhny-przewodniczki, fanatycznej działaczki wierzącej w komunistyczną propagandę, przechodzi metamorfozę psychiczną.

W jej efekcie Tomek, którego nazwisko niedawno jeszcze figurowało na czarnej liście „opornych”, zapomina o zasadach obowiązujących w domu, oddala się od ideałów wpajanych przez ojca. Potajemnie słuchana przez uczestników obozu Wolna Europa donosi o strajkach w Poznaniu. Więzienia opuszczają więźniowie polityczni, wśród nich ojciec Tomka. Zbliża się październik 1956 roku. Obóz politycznej i psychologicznej indoktrynacji zostaje pospiesznie rozwiązany.

Po „Zmorach” był to drugi film Marczewskiego poświęcony problemom dojrzewania nastolatka w warunkach szczególnych. Dreszcze są bardzo sugestywną esencją wyobrażeń o atmosferze życia młodzieży okresu stalinowskiego. Skupiają się na momencie załamania ideałów pokolenia ZMP, stawiając pytanie o dalszy los umysłów zwichniętych przez demagogię.

Źródło: Jan Słodowski, „Leksykon polskich filmów fabularnych”, Warszawa 1996