Raul, młody naukowiec, prowadzi badania wśród Indian z plemienia Tarahumara. Mimo początkowych problemów w nawiązaniu z nimi kontaktu – nieludzko wyzyskiwani i wypędzani ze swoich terenów, z niechęcią odnoszą się do nowych przybyszów – w końcu zyskuje ich zaufanie, osiedla się w wiosce i poznaje zwyczaje tej społeczności. Wkrótce bierze też udział w akcji obrony praw Indian do ziemi, którą chcą zagarnąć okoliczni bogacze. Przygotowuje w tej sprawie petycję do rządu i rozpoczyna kampanię prasową przeciwko skorumpowanym lokalnym władzom. „Tarahumara” wpisuje się w charakterystyczny nurt kinematografii meksykańskiej lat 60., którego twórcy kładli nacisk na ukazanie problemów społecznych w swoim kraju: nędzy, wyzysku, rażących dysproporcji ekonomicznych, korupcji, kontrastów w rozwoju gospodarczym poszczególnych regionów.