Z powodu awarii samolotu Konrad, architekt wyjeżdżający na kontrakt do Iraku, spędza jeszcze jeden dzień w Warszawie. Włóczy się bez celu po mieście starając się wypełnić wolny czas. Próbuje skontaktować się ze swoją dawną dziewczyną, odwiedza studenckie kluby, flirtuje z przygodnie spotkaną kobietą. Film Bielińskiej to dramat psychologiczny o samotności czterdziestoletniego mężczyzny, reprezentanta pokolenia Kolumbów – „straconej generacji”, na której piętno odcisnęły doświadczenia z czasów wojny. Konrad to typ samotnika, zagubionego romantyka, który – mimo dobrej pozycji zawodowej – wciąż nie może się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Jego wędrówka po stolicy, wypełniona licznymi, przypadkowymi mikrozdarzeniami, staje się interesującym obrazem życia i obyczajowości Warszawy lat sześćdziesiątych.