„Wielkie rzeczy zaczynają się od drobiazgów codziennego życia”. To krótkie i na pozór banalne zdanie mogłoby streścić przesłanie najnowszego filmu Jima Jarmuscha, który mówi o tym, jak czerpać radość i odkrywać poezję w codzienności, zwyczajnych rzeczach i sytuacjach.

W „Patersonie” śledzimy siedem dni z życia dwójki młodych bohaterów – tytułowego Patersona, kierowcy autobusu, mężczyzny funkcjonującego każdego dnia według powtarzalnego schematu, i jego ekscentrycznej narzeczonej, która z kolei codziennie ma nowy pomysł na życie. W dziele Jarmuscha wyczuwalny jest duch twórczości Williama Carlosa Williamsa – poety, pisarza i dramaturga, który jeden ze swoich poematów poświęcił miastu, w którym rozgrywa się akcja filmu. Wielbicielem jego poezji jest też główny bohater – Paterson, również pisze wiersze, które czytane z offu nadają rytm opisywanym wydarzeniom. Film Jarmuscha jest alternatywą dla mrocznego, trudnego kina pełnego zwrotów akcji czy skomplikowanych rozwiązań dramaturgicznych.

Photo Credit Mary Cybulski