Tematem filmu jest proces adaptacji jednostki do zmieniających się warunków życia. Reżyser ukazuje opuszczoną przez ludzi wioskę, co pozwala mu przeprowadzić paralelę pomiędzy losem pustoszejących osiedli a procesami psychologicznymi zachodzącymi w człowieku izolującym się od swojego środowiska. Na przykładzie dwójki bohaterów – Juli i Antiego – twórca pokazuje egzystencję ludzi, którzy zdecydowali, by pozostać  w wyludniającej się wiosce. Poznajemy bohaterów, którzy świadomie zrezygnowali z pogoni za nowoczesnością. Obserwacja ich losów skłania do ciekawych analiz psychologicznych i szukania odpowiedzi na pytanie o to, co skłoniło tych ludzi do zostania w ich dotychczasowym miejscu wbrew powszechnemu prądowi, któremu uległa większość.