Aurelio, bohater filmu, zostaje oskarżony o morderstwo i osadzony w więzieniu. Po latach wychodzi na wolność i wraca do rodzinnego miasta. Tam dowiaduje się, że jego matka nie żyje, a Paloma, dziewczyna, którą kochał, wychowuje synka urodzonego w efekcie gwałtu dokonanego na niej przez dzierżącego władzę w mieście Julia, niegdyś przyjaciela Aurelia. To właśnie Julio spowodował jego uwięzienie. Po pewnym czasie Aurelio odzyskuje zaufanie Palomy i poślubia ją. Jednak Julio i jego brat Ramiro nie pozwolą im zaznać spokoju. Twórcy filmu, pionierzy meksykańskiej kinematografii, opierali swoją pracę realizatorską, a zwłaszcza plastyczny kształt tworzonych przez siebie filmów, o bogaty dorobek narodowej sztuki ich kraju. Tak było i w przypadku tego filmu, posiadającego charakter poetyckiej opowieści. Jej bohaterami są ludzie prości, zmuszeni do walki o prawo do życia w świecie rządzonym przez terror silniejszych i bogatszych. Stylizacja całości jest założeniem artystycznym przeprowadzonym bardzo konsekwentnie. Dramat Aurelia i Palomy posiada cechy baśniowego motywu walki dobra ze złem. Reżyseria jest ściśle związana z pracą operatora, akcja rozwija się poprzez sceny filmowane w powolnym rytmie ujęć o pięknym, malarskim charakterze, zaś kontrasty dramaturgii podkreślane są przez operowanie czernią i bielą. Nastrój filmu dodatkowo uzupełnia piękna muzyka, utrzymana w ludowym charakterze.