Ulrich Seidl, po zrealizowaniu w 2012 roku filmu „Raj: miłość”, ponownie wraca z kamerą do Afryki. Tym razem portretuje austriackich turystów, dla których formą rozrywki są wyjazdy na polowania w rezerwatach dla zwierząt. Wszystko odbywa się jak najbardziej legalnie, każde zwierzę jest odpowiednio wycenione, miejscowa ludność zarabia pieniądze na obsłudze gości, tworzą się miejsca pracy i infrastruktura – cały biznes jest prowadzony przez Austriaka, który przeniósł się na Czarny Ląd. Film jest okrutnym rewersem rzeczywistości, którą znamy z telewizyjnych programów przyrodniczych: widzimy śmierć i cierpienie zwierząt, fizyczne podniecenie myśliwych – ludzi, którzy przyznają sobie prawo do panowania nad naturą i czerpią satysfakcję z zadawania śmierci. Seidl portretuje ich w typowym dla siebie stylu – bezlitośnie, ironicznie i ze swoistym dystansem. Jego bohaterowie starają się wytłumaczyć, co ich pociąga w polowaniu, dorabiając do pierwotnych instynktów pseudofilozoficzne teorie. Reżyser zdziera maskę z „cywilizowanych” Europejczyków, pokazując ledwie skrywany rasizm, obojętność na biedę i fascynację przemocą.