Ostatni wspólny film Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauzego porusza problem psychologicznych konsekwencji ludobójstwa w Rwandzie w 1994 roku. Obraz jest dramatyczną, ale pełną nadziei i zaskakująco aktualną opowieścią o ludzkim losie i sensie życia naznaczonego traumą. Pochodząca z plemienia Tutsi Claudine Mugambira jest córką cenionego rwandyjskiego ornitologa. Po masakrze, w której ginie ojciec dziewczyny, polska ornitolog Anna Keller, która przez lata prowadziła w Afryce badania sępów, pomaga jej uciec do Polski. Anna blisko współpracowała z ojcem Claudine, była świadkiem jego brutalnego zabójstwa i bezpośrednio doświadczyła bezwzględnej przemocy, która teraz, po jej powrocie do kraju, wciąż na nowo odżywa w jej pamięci. Terror, którego doświadczyła, sprawia, że trudno jej zaakceptować spokojne i obojętne wobec wydarzeń w Afryce życie w Polsce. Jednocześnie jednak odczuwa potrzebę radykalnego odwrócenia się, ucieczki od afrykańskich przeżyć, co obecność Claudine czyni niemożliwym do osiągnięcia. Obie kobiety przechodzą powolny i przejmujący proces stopniowego powrotu do psychicznej równowagi i odbudowy codziennego życia.