Film uznawany za pierwsze wybitne dzieło Akiry Kurosawy. Akcja opowieści rozgrywa się w zrujnowanej po wojnie Japonii. Tytułowym „pijanym aniołem” jest Sanada, lekarz mieszkający w biednej, opanowanej przez yakuzę dzielnicy. Choć mężczyzna boryka się z własnymi problemami i często zagląda do kieliszka, to jednak altruistycznie niesie pomoc innym. Pewnego dnia jego pacjentem staje się Matsunaga, młody przestępca ranny w gangsterskich porachunkach. Sanada postanawia pomóc choremu na gruźlicę mężczyźnie.

Krytycy dostrzegali powinowactwa pomiędzy „Pijanym aniołem” a filmami włoskiego neorealizmu – Kurosawa zadbał o wiarygodność tła społecznego, kreśląc bardzo sugestywny obraz pogrążonej w chaosie, powojennej Japonii. Na tym tle reżyser rozwinął jeden ze swoich ulubionych motywów – przedstawił niedoskonałego człowieka, który pokonuje wewnętrzne słabości, pomagając innym. Jak pisał Michał Bobrowski, „Pijany anioł” „jest pierwszym filmem Kurosawy, w którym pojawia się myśl, że pierwiastki aspołeczne i destrukcyjne są nieodłączną częścią ludzkiego wnętrza. Bliżej stąd do Dostojewskiego niż do tradycyjnej myśli Dalekiego Wschodu. (…) Kurosawa postrzega człowieka jako nieodzownie dwoistego, skazanego na wewnętrzne niepogodzenie i niedoskonałość” (M. Bobrowski, Akira Kurosawa: W szerokiej perspektywie). Historia pokazana w filmie nie byłaby tak przekonująca, gdyby nie główni aktorzy – Takashi Shimura grający Sanadę oraz Toshiro Mifune, który wcielając się w postać impulsywnego Matsunagi stworzył swoją pierwszą wybitną kreację.