Jedno z największych arcydzieł Akiry Kurosawy. Akcja filmu rozgrywa się w pierwszej połowie XIX wieku. Młody ambitny lekarz Noboru Yasumoto dostaje – ku swojemu rozczarowaniu – przydział pracy w wiejskiej, położonej na peryferiach klinice. Ośrodek zarządzany jest przez Kyojō Niide, charyzmatycznego lekarza zwanego „Rudobrodym”. Początkowy niechętny przełożonemu i patrzący na miejscowych z wyższością Yasumoto przechodzi swego rodzaju inicjację pod okiem mądrego i doświadczonego „Rudobrodego”.

W swoim trzygodzinnym dziele Kurosawa eksploruje wątki, które stale pojawiały się w jego twórczości: przedstawia społeczną niesprawiedliwość, zastanawia się, jaką postawę powinien zająć człowiek wobec wszechobecnego zła, a także mierzy z tematem śmierci. Stylistyka „Rudobrodego” różni się przy tym nieco od poetyki jego wcześniejszych dzieł. Jak pisał Adam Garbicz, „niewątpliwie rezygnacja z ekspresji ruchów kamery i z ofensywnej ścieżki dźwiękowej poprzednich trzech filmów podyktowana była zamiarem osiągnięcia refleksyjnego tonu; ten zamiast powiódł się w pełni. Nawet gdyby uznać niektóre fragmenty za niekonieczne i przeciągnięte w rytmie, «Rudobrody» jest najdoskonalszym humanistycznym dziełem Kurosawy wśród sobie podobnych. Zgodnie z zamiarem najpełniej też wyraża pochwałę najcenniejszego działania jako sumy wiedzy, wrażliwości i niepowstrzymanego czynu (…)”. (A. Garbicz, Kino – wehikuł magiczny. Podróż trzecia).