O losach jedenastoletniego Kundla Dorota Kędzierzawska opowiada nie stroniąc od społecznej diagnozy. Pokazuje, że los małego chłopca, który żyje samotnie na barce, właściwie każdemu z dorosłych jest obojętny. Kundel przeżył odrzucenie przez matkę, która bardziej niż synem interesuje się sobą i swoimi kolejnymi mężczyznami, uciekł z domu dziecka i właściwie nie ma żadnych perspektyw. Jednak trudna codzienność życia na barce ujawnia upór chłopca, który się nie poddaje. Przełomem okaże się spotkanie z dwiema jego rówieśniczkami, które jako jedyne zaczynają interesować się jego losem. Młodsza z dziewczynek, mimo obaw, nawiąże w końcu rozmowę z Kundlem. Dziewczynka ma wprawdzie dom, lecz czuje się w nim równie samotna, jak Kundel na swojej barce. Między dziećmi nawiąże się nic pierwszej, prawdziwej przyjaźni. Zaczną nawet planować ucieczkę barką w świat…