Alina Marazzi w dokumentalnym, biograficznym filmie konstruuje opowieść o swojej matce - Liseli, która odebrała sobie życie, gdy reżyserka miała siedem lat. Marazzi wykorzystuje materiał domowych, rodzinnych filmów, przedstawiając matkę w różnych okresach jej życia. Film otwierają słowa skierowane do dorosłej córki napisane przez Liseli w liście. Film to skonstruowana z emocjonalnym zaangażowaniem historia kobiety, zmagającej się z depresją, próbującej sprostać oczekiwaniom społecznym realizacji przez nią roli „idealnej” matki i żony. Alina Marazzi wykorzystuje prywatne zapiski matki, za pomocą których buduje jej niezwykle bliski, osobisty portret.

W filmie dzięki wykorzystaniu zdjęć amatorskich, prywatnych zdjęć (home movies) uwidacznia się szeroki kontekst społecznego uwarunkowania, form przedstawienia właściwych dla rodzinnych pamiątkowych zdjęć. Alina Marazzi ponownie wykorzystując filmy, nadaje im nowy charakter, odsłaniając bliższy prawdy obraz jej matki.

Opis organizatora