Sztuka Christophera Hamptona w reżyserii Kazimierza Kutza, z wielką kreacją Janusza Gajosa. Tekst dramatu powstał w 1982 roku na zamówienie teatru Mark Taper Forum w Los Angeles. Europejska prapremiera miała miejsce w marcu 1983 roku w Düsseldorfie, brytyjska zaś 5 miesięcy później w londyńskim National Theatre. Tytuł utworu nawiązuje do sztuki Odona von Horwatha „Opowieści Lasku Wiedeńskiego”, które Hampton (zresztą germanista z wykształcenia) wcześniej przetłumaczył.

Głównym bohaterem „Opowieści Hollywoodu” jest również von Horwath, a właściwie fikcyjna wersja jego pośmiertnego losu. Pisarz ten bowiem zmarł tragicznie w 1938 roku przygnieciony konarem drzewa, pod którym schronił się, by przeczekać jedną z paryskich burz. W sztuce Hamptona ginie jednak nieznany przechodzień. Stojący obok niego von Horwath cudem unika śmierci i niedługo potem wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych. Wkrótce spotyka tam innych niemieckich literatów, zbiegłych z Europy przed hitlerowskim terrorem. Wszyscy lądują w Los Angeles, gdzie trafiają pod opiekuńcze skrzydła amerykańskich wytwórni filmowych. Zatrudnieni na etatach scenarzystów, są faktycznie wyłącznie odbiorcami zakamuflowanej pomocy charytatywnej. Nikt bowiem nie bierze ich pracy poważnie. Przepaść kulturowa między Europą i Stanami Zjednoczonymi jest zbyt wielka. Bertold Brecht, Lion Feuchtwanger, Heinrich i Thomas Mannowie oraz sam von Horwath piszą nikomu niepotrzebne teksty, co pogłębia jedynie ich poczucie wyobcowania. Do tego dochodzą konflikty osobiste, rodzinne, towarzyskie.

„Opowieści Hollywoodu” to jednak nie tylko portret niemieckiej emigracji artystycznej w USA w czasie II wojny światowej. To także, pełne gorzkich konkluzji, studium konfliktu między dwiema formacjami kulturowymi, europejską i amerykańską. To wreszcie próba określenia się autora wobec świata, w którym króluje ludzka głupota – nieuleczalna, groteskowa, groźna.

Opis: TVP