Film zrealizowany przez mistrza duńskiego kina po dziesięcioletnim milczeniu wzbudził zrozumiałe zainteresowanie. Powszechnie uznano, że ekranowa adaptacja utworu Hjalmara Sőderberga okazała się znacznie ciekawsza od literackiego pierwowzoru, dzięki postawieniu w centrum narracji głównej bohaterki i nadaniu jej cech kobiety zdecydowanej i obdarzonej, niezwykłą jak na owe czasy, siłą charakteru. Akcja filmu rozgrywa się na początku XX wieku. Gertruda jest żoną wybitnego, robiącego błyskotliwą karierę adwokata. Ich uczucie wypaliło się, więc kobieta postanawia odejść do młodego kochanka. Ten jednak brutalnie rozwiewa jej złudzenia – kocha inną. Gertruda usuwa się w cień. Wybiera samotność, uznając ją za nieuchronne przeznaczenie człowieka. Jeden z francuskich krytyków napisał: „Jest to film dla kobiet, na który kobiety powinny pójść nie dla przyjemności, lecz z obowiązku”.