Historia libertyna, wolnomurarza i uwodziciela przedstawiona w barwny sposób przez włoskiego reżysera. Groteska i abstrakcja przenika przez opowieść o człowieku, którego relacje ograniczały się do intymnych zbliżeń, nie dopuszczając nigdy możliwości zbudowania silniejszej więzi emocjonalnej. Fellini chciał opowiedzieć o „osobie, która nie istniała jako indywiduum”, a jego bytność zależała od płytkich znajomości, pozostawiając go w zasadzie człowiekiem bez właściwości. Takim portretuje go Donald Sutherland. Film imponuje bogatą charakteryzacją i olbrzymim rozmachem (m.in. otwierająca scena weneckiego karnawału z udziałem 600 statystów), otrzymał także Oscara za najlepsze kostiumy (dla Danilo Donatiego).