Podobno na premierowym pokazie „Wejścia smoka” w Polsce zjawił się taki tłum chętnych, że w warszawskim kinie Iluzjon popękały szyby. Nawet jeśli to miejska legenda, nie ulega wątpliwości, że Bruce Lee był jedną z największych ikon popkultury. Do dziś pozostaje inspiracją dla sportowców i filmowców (wystarczy wymienić choćby Quentina Tarantino), a jego pomniki stoją w Hongkongu, Los Angeles, a nawet w bośniackim Mostarze. Kariera Lee trwała zaledwie kilka lat, ale aktor w tym czasie zdążył odmienić kino sztuk walki, przynosząc temu gatunkowi globalną popularność, a także wpłynął na sposób, w jaki zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych byli portretowani Azjaci. Biografia Bruce’a Lee to przecież nie tylko wspomnienia z planu „Zielonego szerszenia” i „Wściekłych pięści”, ale i opowieść o rasizmie, dyskryminacji i przełamywaniu społecznych barier. Dokument Bao Nguyena, oparty na archiwalnych wywiadach z aktorem, jego zapiskach oraz rozmowach z rodziną i przyjaciółmi, to hołd złożony Małemu Smokowi w przeddzień 80. rocznicy jego urodzin.

Opis Millennium Docs Against Gravity

In 1971, before his super stardom, Bruce Lee returned to Hong Kong to get the opportunities to be a lead actor that eluded him in America. In the two years before his untimely death, Lee completed four films which changed the history of film and made him a household name. Through rare archival footage, memories of family and friends, and his own words, the story of that time and Lee’s prior experiences are told with an intimacy and immediacy that have infrequently been used in earlier tellings of his legend. Growing up and living between the West and the East, Lee was ahead of his time in thinking about the transnational audience. He experienced the racist reaction of an American film industry inundated by a subservient and menacing image of Asian people—and learned he’d have to tell his own stories to escape it. Director Bao Nguyen elegantly weaves Lee’s personal struggle for visibility with that of his times and reminds us that though it was for a short time, Lee’s star burned so brightly we still see it today.