Jak dobrze, że mimo kłopotów finansowych i przedłużającego się procesu postprodukcji udało się Aleksiejowi Fiedorczence (stałemu „bywalcowi” naszego festiwalu) doprowadzić pracę nad adaptacją wspomnień Michaiła Zoszczenki do szczęśliwego finału! Należało się to przede wszystkim Zoszczence, który tutaj pojawia się jako Siemion Kuroczkin, czyli pod jednym ze swoich licznych pseudonimów literackich. „Przed wschodem słońca” słynny satyryk i humorysta pisał podczas wojny w kazachskiej Ałma-Acie, dokąd ewakuowano go z oblężonego Leningradu.

Pierwsze rozdziały książki ukazały się w prasie w 1943 r.; druk kolejnych cenzura radziecka wstrzymała na ponad czterdzieści lat. Fiedorczenko to jeden z tych twórców, którzy nie stronią od arthouse’owych eksperymentów – i w takim też tonie utrzymana jest „Ostatnia «Słodka Bułgaria»”: opowieść o losie słynnego pisarza, który na podstawie pozostawionych przez niego zapisków nocami mozolnie rekonstruuje Leonid Jec, zafascynowany nim sadownik, na co dzień pracujący nad odtworzeniem wynalezionego jeszcze przed pierwszą wojną światową przez swego ojca niezwykłego szczepu jabłek – tytułowej „Słodkiej Bułgarii”. Mimo dramatycznego tła tej historii, reżyser nie stroni od humoru i groteski, a pomaga mu w tym wydatnie pojawiająca się na ekranie postać… Siergieja Eisensteina, który właśnie wtedy kręcił w byłej stolicy Kazachstanu „Iwana Groźnego”.

Opis organizatora