Nostalgiczna opowieść o młodych ludziach, którzy w latach 50. ubiegłego wieku oglądają filmy w jedynym kinie w małym miasteczku, jest zarazem opowieścią o Ameryce u kresu pewnej epoki, której zmierzch spowodowało nadejście ery telewizji. Tytuł filmu jest symboliczny – zamknięcie kina oznacza dla młodych bohaterów zarazem zamknięcie pewnego rozdziału w ich życiu – stanęli na progu dorosłości i konieczności dokonania życiowych wyborów.

Debiut filmowy Bogdanovicha, szczera, bezpretensjonalna, znakomicie zagrana opowieść, zdobył wielkie uznanie krytyki i widzów, a wśród wielu przyznanych mu nagród są dwa Oscary dla wykonawców ról drugoplanowych i łącznie osiem nominacji – w tym za najlepszy film.