"Cudze pieniądze” opowiadają o losach urzędnika, którego los wplątuje w sytuacje godne "Procesu" Kafki. Jest to obraz funkcjonowania świata wielkich interesów, bezwzględności spekulantów i mechanizmów rodzenia się wielkich karier "z niczego". Walka bohatera z bankowym gangiem nie jest opowieścią o walce "jedynego sprawiedliwego", bo w gruncie rzeczy mężczyzna walczy on nie tylko o sprawiedliwość, ale także o udział w podziale spekulacyjnych łupów. Na skutek wszechobecnego w filmie strachu każdy z bohaterów marzy w końcu, by zostać osądzonym, ale nikt nie jest do końca niewinny, ani do końca skazany. Równolegle do tej opowieści toczy się historia uczucia, która łączy bohatera i jego żonę - jedyną istotę, która pozostała przy nim, popycha go do walki z systemem i nie pozwala dać się złamać.

Jak pisał Adam Garbicz, „Jean-Louis Trintignant przy swojej klasie umiał zagrać wiele różnych ról, ale postać Rainiera należała chyba do szczególnie odpowiadających jego predyspozycjom. Z pewnością jego udział korzystnie zrównoważył nieco nadmierne zdystansowanie przekazu, jakkolwiek bez wątpienia ten tryb opowiadania – stawiający człowieka w sytuacji kafkowskiej – był trafny i został doceniony równocześnie Cezarem oraz Prix Delluc  dla filmu roku” (A. Garbicz, Kino – wehikuł magiczny. Podróż piąta).