Unikatowy, bardzo mało znany w Polsce obraz, uznawany niekiedy za jedno z największych dzieł chorwackiego modernizmu. Brzoza oparta została na motywach prozy Slavko Kolara. Rozgrywający się w okresie międzywojennym na chorwackiej wsi film opowiada dramatyczną historię związku gruboskórnego leśniczego Marka z piękną wiejską dziewczyną Janicą. Delikatna kobieta wyraźnie nie pasuje do surowego otoczenia, a tragiczne wydarzenia wzmagają jej cierpienie.

Brzoza przemawia do widza przede wszystkim niezwykłą formą – utrzymany w formie ballady film Babaja stylizowany jest na malarstwo ludowe. Jak pisał Patrycjusz Pająk, „różne źródła inspiracji są w filmie równoważne estetycznie i autonomiczne względem siebie, lecz zgadzają się ze sobą, ponieważ mają wspólne podłoże w postaci północnochorwackiej kultury ludowej. Brzoza nie jest jednak fabularyzowanym filmem etnograficznym, nakręconym z zachowaniem analitycznego dystansu. Babaja nie przedstawia kultury ludowej z zewnątrz, lecz przyjmuje perspektywę wewnętrzną. Kręci film o kulturze ludowej z użyciem języka tej kultury” (P. Pająk, Brzoza – filmowy Gesamtkunstwerk Ante Babai, „Poznańskie Studia Slawistyczne”, 2/2012).