Luźna adaptacja noweli Henryka Sienkiewicza. Wiejski chłopiec, posądzony o próbę kradzieży skrzypiec nie ginie, jak w literackim pierwowzorze, lecz trafia do domu poprawczego. Po latach robi karierę jako skrzypek, jednak cienie przeszłości ciągną się w ślad za nim.

„Janko Muzykant” to jeden z pierwszych polskich filmów dźwiękowych, ponieważ jednak ścieżka dźwiękowa zaginęła, a film miał plansze dialogowe i narracyjne, przez ostatnie kilkadziesiąt lat uchodził za film niemy. Kilka lat temu udało się odnaleźć oryginalne płyty gramofonowe ze ścieżką dźwiękową do „Janka Muzykanta”.

Film został poddany pieczołowitej rekonstrukcji cyfrowej, kilkakrotnie przerywanej przez kolejne lockdowny. Dziś, po raz pierwszy po II wojnie światowej mamy przyjemność zaprezentować go w pełnej krasie, znowu z dźwiękiem. Dlaczego jednak pokazujemy go wśród filmów niemych? W filmie tym nie ma żadnych dialogów, a ścieżka dźwiękowa składa się tylko z ilustracji muzycznej i efektów, a zatem „Janko Muzykant”, choć jest filmem dźwiękowym, jest także filmem niemym.