W kulminacyjnym momencie fali młodzieżowej rewolty w Europie Zachodniej i Ameryce, czołowy gniewny „buntownik” kina angielskiego z całą dobitnością i dosadnością objawił sarkastyczne spojrzenie na hierarchiczną strukturę społeczeństwa. Jego symbolem staje się w filmie tradycyjna, elitarna szkoła angielska, w której dochodzi do dramatu: młodzież występuje zdecydowanie przeciwko światu dorosłych – pragnienie wolności kłóci się z dyscypliną przymusu, a bezkompromisowość z konformizmem. Nagrodzony Złotą Palmą na MFF w Cannes moralitet Andersona wprowadził na ekrany jego współczesnego Kandyda – Micka Travisa w osobie znakomitego Malcolma McDowella, którego dalsze przypadki reżyser ukazał w kolejnych częściach alegorii współczesnego świata – „Szczęśliwym człowieku” i „Szpitalu Britannia”.