Bohaterką filmu jest Andzia, mieszkająca w małym miasteczku w Małopolsce. Kobieta ma za sobą sześćdziesiąt lat niełatwego życia. Poznajemy je we fragmentach, coraz bardziej odległych od współczesności, sięgających momentów z dzieciństwa.

Barański zapełnia film szczegółowym opisem drobnych wydarzeń, rysując pozornie nieefektowny ludzki los, wierny swemu artystycznemu credo, które określił jako: „realistyczne, drobiazgowe przedstawienie życia w szczegółach...widzenie świata w cząstkach, z których każda pulsuje osobnym dramacikiem. Dramatem”. W efekcie powstała wzruszająca opowieść mówiąca nie tylko o jednostkowym ludzkim losie, ale także o czasach, w których żyje bohaterka filmu.