Szare, zabłocone miasteczko McMurdo na Antarktydzie ze swoimi buldożerami, kontenerami i pudełkowymi domami bardziej niż ośrodek naukowy przypomina ponurą wioskę górniczą. To właśnie z tego miejsca zaczynają się „Spotkania na krańcach świata” – kolejna filmowa przygoda Wernera Herzoga. Jej początek jest jednak pełen zwątpienia. Industrialno-kosmiczny pejzaż kłóci się z romantyczną wizją Bieguna. Reżyser konfrontuje więc na początku swoje wyobrażenia z rzeczywistością. Przegląda stare materiały filmowe, odkrywa ślady zmagań pionierów mroźnego południa. Próbuje zrozumieć, co pchało ludzi w to miejsce. Coraz uważniej przygląda się też mieszkańcom McMurdo, poznaje ich zwyczaje i skomplikowane losy. Lodowy kontynent działa jak magnes na wszelkiego typu utalentowanych dziwaków, odszczepieńców i nałogowych marzycieli. Zgromadzeni tu badacze należą do czołówki współczesnej nauki, a mimo to wybrali wyzwania nieprzyjaznego ludziom świata. Wśród nich znajdzie się broker giełdowy, który pomyślnie przeszedł kryzys wieku średniego i postanowił zostać kierowcą śniegowego transportera, filozof, który przedłożył operowanie koparką nad operacje logiczne czy charyzmatyczny potomek królewskiej rodziny Azteków, który zajmuje się spawaniem rur. Z czasem Herzog trafia do rozsianych na lodowcu stacji badawczych – prawdziwego celu swojej podróży.

Źródło: Against Gravity