To nie jest film o jedzeniu. Slow Food to nazwa międzynarodowej organizacji, zrzeszającej członków ze 150 krajów, o wielkiej sile oddziaływania na światową gastronomię. Jej korzenie tkwią w małym włoskim miasteczku, gdzie w połowie lat 80. XX wieku Włoch – Carlo Petrini utworzył pierwszą organizację, której celem miała być ochrona i promocja kulinarnej tradycji regionu. Pejzaż gęsto utkany siecią fast foodów skłonił Carlo, zwanego Carlinem, i jego przyjaciół, właścicieli tawern oraz producentów żywności do stworzenia lobbingu na rzecz zdrowej, naturalnej kuchni. Dawny lewicujący rewolucjonista stał się symbolem i siłą napędową ruchu, który w szybkim tempie rozprzestrzeniał się po całym świecie. Widzimy, jak z kręgu przyjaciół organizacja zmienia się w profesjonalną instytucję, działającą na targach, zjazdach, festiwalach i obecną w mediach oraz społecznej świadomości. Szef organizacji nie zwalcza fast foodów. On i jemu podobni proponują po prostu inny styl życia. „Jestem pana wrogiem” – mówi szef włoskiego McDonalda. „Ależ skąd” – odpowiada Carlin. „Gdyby nie wy, Slow Food by nie istniał!”.