reż. Jerzy Jarocki; wyk.: Jerzy Trela, Danuta Maksymowicz, Jerzy Radziwiłowicz, Szymon Kuśmider, Dorota Segda, Krzysztof Globisz, Marek Kalita

167 min, Polska 1992

Telewizyjna realizacja spektaklu wyreżyserowanego przez Jerzego Jarockiego w Starym Teatrze w Krakowie. Ta inscenizacja wybitnej sztuki Witolda Gombrowicza należy do Złotej Setki Teatru Telewizji.

„Byłem (...) boleśnie raniony tą lekturą, porażony wielkością, przenikliwością i szaleństwem tej sztuki. Wiedziałem, że muszę ją zamienić w teatr” – mówił Jerzy Jarocki o swej fascynacji „Ślubem” Gombrowicza. Dramat ten, opublikowany w 1953 roku razem z powieścią „Trans-Atlantyk”, był dla Jarockiego nie lada wyzwaniem. Reżyser wystawił go kilkakrotnie, w kraju i za granicą.
Akcja „Ślubu” toczy się we śnie Henryka – polskiego żołnierza, który wraca z frontów II wojny światowej w rodzinne strony. Podczas jego nieobecności wiele się zmieniło. Rodzinny dom do złudzenia przypomina karczmę, rodzice – karczmarzy, a narzeczona Mania – sługę do wszystkiego. Henryk, choć wciąż kocha dziewczynę, nabiera wątpliwości, czy powinien się z nią żenić. 
Wkrótce do gospody wchodzi Pijak wraz ze swymi hałaśliwymi kompanami i zaczyna napastować Manię. Ojciec – karczmarz gwałtownie się temu przeciwstawia. Domaga się nietykalności. „Jak król” – podchwytują pijacy. Dzięki temu stwierdzeniu, niczym wskutek magicznego zaklęcia, sytuacja nagle się zmienia. Ojciec zaczyna być postrzegany jako ktoś nietykalny i „królewski”. Henryk ma nadzieję, że Ojciec – Król na mocy swej władzy przywróci Mani utraconą godność i czystość. A wówczas ślub, „przyzwoity” i unieważniający dawne grzechy, stanie się możliwy.