„Pisklę” to fiński horror Hanny Bergholm, łączący estetykę baśni z cielesnym niepokojem i metaforą dojrzewania. Film opowiada o Tinjie, 12-letniej dziewczynce, która żyje w perfekcyjnie wystylizowanym domu pod czujnym okiem matki–influencerki. Pod powierzchnią idealnego życia pulsuje jednak napięcie – emocje, które nastolatka tłumi, znajdują ujście w niezwykłej formie: w jajku, z którego wykluwa się potworne stworzenie. Bergholm używa konwencji horroru cielesnego nie po to, by epatować grozą, lecz by oddać biologiczny i emocjonalny chaos dojrzewania. Przemiana ciała staje się tu dosłowną, organiczną metaforą walki między potrzebą akceptacji a pragnieniem wolności.

„Pisklę” w subtelny sposób łączy wątki przywodzące na myśl fizjologiczne kino Davida Cronenberga ze skandynawskim minimalizmem i inicjacyjnym dramatem psychologicznym. Powstaje w ten sposób opowieść o dorastaniu, które wymyka się kontroli – zarówno bohaterce, jak i jej rodzicom.