Przegląd nowego kina japońskiego pt. Nieznane oblicza Japonii to niepowtarzalna okazja, aby zobaczyć produkcje niejednokrotnie niepokazywane dotąd w Polsce. Fundacja Japońska (Japan Foundation) co rok przygotowuje pakiet filmów, które wyświetlane są w kilku krajach europejskich. W tym zestawie znajduje się pięć filmów fabularnych pięciu różnych twórców, utrzymanych w różnej stylistyce i o różnej tematyce. Wszystkie te produkcje jednak łączy jeden istotny element: pokazują współczesne japońskie społeczeństwo (z akcentem na młodzież) i dynamikę relacji międzyludzkich; Japonię z czasów boomu gospodarczego w latach 80., jak również jednostkę i społeczność w obliczu tragedii, jaką były między innymi katastrofy naturalne, które w ostatnich latach nawiedziły kraj. Zapraszamy na nagradzany w Japonii obraz „Sprawa Kirishimy” (reż. Daihachi Yoshida, Japonia 2012, 103’), „Opowieść o Yonosukem” (reż. Shuichi Okita, Japonia 2012, 160’) o naiwnym i niepoprawnie optymistycznym nastolatku z prowincji, który trafia do Tokio, „Różowe niebo” (reż. Keiichi Kobayashi, Japonia 2011, 113’),  „Sztuczne ognie z Nagaoki” (reż. Nobuhiko Obayashi, Japonia 2012, 160’) oraz „Po tsunami” (reż. Ryoichi Kimizuka, Japonia 2013, 105’). 

 

PLAN PROJEKCJI:

Sprawa Kirishimy 11.03.2015, godz 20:00 Sala Stolica
Po tsunami 12.03.2015, godz 20:00 Sala Stolica
Różowe niebo 13.03.2015, godz 20:00 Sala Stolica
Sztuczne ognie z Nagaoki 14.03.2015, godz 19:45 Sala Stolica
Opowieść o Yonosukem 15.03.2015, godz 19:45 Sala Stolica

 

OPISY FILMÓW:

Sprawa Kirishimy (Kirishima bukatsu yamerutteyo) 103 min., Japonia 2012
reż.: Daihachi Yoshida; scen.: D. Yoshida, Kohei Kiyasu; zdj.: Ryûto Kondô; wyk.: Ryûnosuke Kamiki, Ai Hashimoto, Masahiro Higashide, Kurumi Shimizu, Mizuki Yamamoto, Mayu Matsuoka, Motoki Ochiai, Kôdai Asaka

Zwyczajny piątek po lekcjach w jednym z japońskich liceów. Część uczniów udaje się na treningi sportowe, część na spotkania kółek zainteresowań, a część zostaje na zwykłe pogaduszki. Nagle szkołę obiega wiadomość, że Kirishima, gwiazda klubu piłki siatkowej, postanowił zrezygnować z gry. Nie pojawił się na zajęciach, nawet jego dziewczyna nie wie, co się z nim dzieje. Ta wiadomość uruchamia ciąg zdarzeń, dających wgląd w specyfikę relacji między uczniami a nauczycielami, hierarchię szkolną, ale też pozwalających ogólnie spojrzeć na życie szkolne w Japonii. Ciekawa jest również konstrukcja filmu – każda sytuacja pokazana jest z kilku perspektyw.
„Sprawa Kirishimy” jest ekranizacją debiutanckiej powieści Ryu Asai zatytułowanej „Kirishima bukatsu yamerutteyo”, wyróżnionej w 2009 roku Shosetsu Subaru New Writer’s Award. Reżyser Daihachi Yoshida był wielokrotnie nagradzany w Japonii, jego debiut fabularny „Funuke Show Some Love, You Losers!” był pokazywany podczas 60. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes.

 

 

Po tsunami (Itai: asu e no tokakan) 105 min., Japonia 2013
reż. i scen.: Ryoichi Kimizuka; zdj.: Naoki Kayano; wyk.: Toshiyuki Nishida, Mirai Shida, Ikki Sawamura, Wakana Sakai, Shiro Sano, Koichi Sato, Toshirô Yanagiba

11 marca 2011 roku to dzień, który wiele zmienił w Japonii. Kraj został dotknięty wielkim kataklizmem – trzęsieniem ziemi i tsunami, które pochłonęły blisko 19 tysięcy ofiar. W mieście Kamaishi, tak jak i w wielu innych miastach północno-wschodniej Japonii, zapanował chaos. Tysiące ciał zgromadzonych w prowizorycznej kostnicy w jednej ze szkół musiało zostać zidentyfikowanych i oddanych rodzinom. Lekarze, policjanci, pracownicy socjalni niestrudzenie pracowali w ciężkich warunkach. Zadanie było tym trudniejsze, że znali bądź przyjaźnili się z wieloma z ofiar. Jako wolontariusz dołączył do nich Tsuneo Aiba, emerytowany właściciel zakładu pogrzebowego. Swoją niezwykłą postawą – delikatnością wobec zmarłych oraz współczuciem i zrozumieniem dla ich rodzin – dodawał sił i odwagi innym. „Po tsunami” stanowi zapis pracy i wielkiego poświęcenia, chwil załamania i wewnętrznej walki tych, którzy za cel postawili sobie zapewnienie każdemu zmarłemu godnego pochówku, a ich rodzinom – ukojenia i pocieszenia.
Przejmujący i wzruszający film to requiem dla ofiar katastrofy, a także hołd złożony osobom, które w obliczu tragedii niosły pomoc potrzebującym. Obraz powstał na podstawie reportażu Kota Ishii’ego, dziennikarza i pisarza, świadka zdarzeń w Kamaishi.

 

 

Różowe niebo (Momoiro sora o) 113 min., Japonia 2011
reż., scen. i zdj.: Keiichi Kobayashi; wyk.: Ai Ikeda, Ena Koshino, Reiko Fujiwara, Tsubasa Takayama, Hakushu Togetsuan

Licealistka Izumi znajduje na ulicy portfel z dużą ilością gotówki i legitymacją studencką. Część pieniędzy pożycza swojemu znajomemu, właścicielowi małej drukarni, który popadł w finansowe tarapaty.  Za namową swoich koleżanek, Hatsumi i Kaoru, decyduje się jednak oddać portfel. Tym sposobem poznaje bogatego studenta, Sato, który nie żąda zwrotu pieniędzy, ale zleca dziewczynom tworzenie gazetki tylko z dobrymi wiadomościami, dystrybuowanej w szpitalu. Wydarzenia dają Izumi solidną lekcję życia i prowokują do poważniejszej refleksji nad własnym istnieniem.
„Różowe niebo” to monochromatyczny, skromny, a jednak ciekawy wizualnie film,  którego reżyserem, scenarzystą i autorem zdjęć jest ta sama osoba – Keiichi Kobayashi. Z subtelnym humorem pokazuje wzajemne relacje głównych bohaterów. Każda z postaci ma swoje dziwactwa czy problemy: Izumi wystawia oceny artykułom w prasie codziennej, Hatsumi ciągle zmienia imiona, Kaoru boryka się z kłopotami rodzinnymi, zaś Sato jest tajemniczy i raczej skąpo wyjaśnia motywy swoich działań.
Film zdobył Japanese Eyes: Best Picture Award na 24. Tokijskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym i Grand Prix na 50. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Gijón w Hiszpanii. Jako jedyny japoński film był prezentowany na Festiwalu Filmowym w Sundance w 2012 roku.

 

 

Sztuczne ognie z Nagaoki (Kono sora no hana: Nagaoka hanabi monogatari) 160 min., Japonia 2012
reż.: Nobuhiko Ôbayashi; scen.: N. Ôbayashi, Kôji Hasegawa; zdj.: Katsuhiro Kato, Hisaki Sanbongi; wyk.: Yasuko Matsuyuki, Masahiro Takashima, Natsuki Harada, Minami Inomata, Akira Emoto

Reiko Endo, dziennikarka lokalnej gazety z Kiusiu, przyjeżdża do Nagaoki (prefektura Niigata), gdzie mieszka jej były partner, Kenichi Katayama. Podczas podróży Reiko odkrywa nie tylko uroki miasta i jego okolic, ale także bolesną historię wojenną oraz tragedię wielkiego trzęsienia ziemi w 2004 roku. To właśnie trudna przeszłość stała się pretekstem do organizowania corocznego pokazu sztucznych ogni, poświęconego pamięci tych, którzy zginęli i jako manifest pokojowy. „Sztuczne ognie z Nagaoki” nie są ani filmem fabularnym ani dokumentalnym, ale stanowią rodzaj eseju filmowego, wprowadzającego widza w meandry historii współczesnej Japonii. Reżyser filmu, Nobuhiko Ôbayashi, uznany i wielokrotnie nagradzany w Japonii i za granicą, postanowił nakręcić ten film wstrząśnięty tragedią trzęsienia ziemi i tsunami z 2011 roku.
Muzykę do filmu skomponował jeden z najbardziej znanych muzyków i kompozytorów, Joe Hisaishi, którego utwory stanowią ścieżkę dźwiękową filmów Takeshiego Kitano czy Hayao Miyazakiego.

 

 

Opowieść o Yonosukem (Yokomichi Yonosuke) 160 min., Japonia 2012
reż.: Shûichi Okita; scen.: Shirô Maeda; zdj.: Ryûo Kondô; wyk.: Kengo Kôra, Yuriko Yoshitaka, Ayumi Itô, Sôsuke Ikematsu, Gô Ayano

Tokio, rok 1987. 18-letni Yonosuke Yokomichi wyjeżdża z rodzinnego miasta na studia. Chłopak jest bardzo prostolinijnym, ufnym, niepoprawnym optymistą. I choć nie do końca rozumie społeczne konwenanse i nie potrafi się w nich odnaleźć, uśmiech stale goszczący na jego twarzy zjednuje mu przyjaciół – bezpośredniego Ippei’a Kuramochiego, wesołej Yui Akutsu i zamkniętego w sobie Yusuke Kato. Interesuje się nim Shoko, ekscentryczna córka bogatego właściciela firmy. On sam jednak nie potrafi oprzeć się urokowi starszej od niego tajemniczej Chiharu. Równolegle do opowieści o czasach studenckich, reżyser ukazuje historie przyjaciół Yonosuke’go, którzy po szesnastu latach wspominają jego i to, co wniósł do ich życia.
Zabawna, ale i wzruszająca „Opowieść o Yonosukem” jest ekranizacją powieści popularnego i wielokrotnie nagradzanego w Japonii pisarza Shuichi Yoshida. To nie tylko opowieść o wchodzeniu w dorosłość, ale także żywy i barwny obraz Japonii z lat 80.

 

 

Wszystkie projekcje odbędą się w języku oryginalnym z napisami polskimi oraz angielskimi.

Bilety w cenie 12 zł – ulgowy, 14 zł – normalny, dostępne w kasie kina Iluzjon.

Rezerwacje:

tel.: 22 462 72 60; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl

 

Zachęcamy do dołączania do wydarzenia na Facebooku, gdzie na bieżąco aktualizujemy informacje o cyklu. Tam również szansa na zdobycie zaproszeń na filmy z przeglądu!

 

Organizatorami wydarzenia są:

Filmoteka Narodowa

Japan Foundation

Ambasada Japonii w Polsce