W dniach 20-24 października zapraszamy na przegląd filmowy: Po mnie choćby „Potop”. Hoffman znany i nieznany. Wydarzenie zainauguruje zrekonstruowany cyfrowo „Pan Wołodyjowski” (Polska 1969) z udziałem twórców. 20 października, g. 19:00, kino Iluzjon. Organizatorami przeglądu są Filmoteka Narodowa oraz Wydawnictwo Agora.
Jerzy Hoffman ma tyle twarzy, co modny ostatnio Grey: w „Panu Wołodyjowskim” jest epicki, w „Gangsterach i filantropach” - dowcipny, w „Prawie i pięści” - westernowy, w „Uwaga, chuligani!” - społecznie zaangażowany, w „Pamiątce z Kalwarii” - religijny, w „Jasiu i Małgosi” - wakacyjnie erotyczny, a w „Ojcu” - w przewrotny sposób rodzicielski (…)
[Jacek Szczerba]
Wszystkie filmy fabularne pokazywane podczas przeglądu zostały zeskanowane w najwyższej rozdzielczości 4K z oryginalnych materiałów produkcyjnych i poddane pieczołowitej rekonstrukcji cyfrowej pod opieką Filmoteki Narodowej. Nowa odrestaurowana cyfrowo wersja filmu „Pan Wołodyjowski” zostanie widzom pokazana po raz pierwszy na dużym ekranie!
Projekcje w ramach cyklu
Partnerem otwarcia przeglądu jest Telewizja Polska.
Ceny biletów:
12 zł – ulgowy
14 zł – normalny
Na otwarcie przeglądu, 20 października, godz. 19:00 bezpłatne wejściówki dostępne w kasie kina.
Spotkanie z reżyserem odbędzie się 20 października przed projekcją filmu „Pan Wołodyjowski”.
Kasa kina – (22) 848 33 33; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl
„Pan Wołodyjowski”
Po mnie choćby „Potop”. Jerzy Hoffman, Jacek Szczerba
Książka ta to wybuchowa rozmowa Jacka Szczerby z Jerzym Hoffmanem o kręceniu filmów, piciu, pięknych kobietach i życiu z fantazją. Już w sprzedaży!
Nikt nie opowiada z taką swadą i nikt nie przeklina w sposób tak naturalny jak Jerzy Hoffman.
- Dlaczego Gustaw Holoubek nie zagrał dwóch ról w „Potopie”?
- Nie przywykniesz - zginiesz, a uciec nie ma jak, czyli o wojnie spędzonej na Syberii
- Kuba – wyspa, na której dziewczynę „kupowało się” za paczkę papierosów
- Jak w PRL-u można było podpaść za propagandowy film o bitwie pod Lenino?
- Wódka „w formacie” 150 g? To możliwe tylko w Związku Radzieckim
- Czy Walentyna, druga żona Hoffmana, była „czarownicą” w butach o rozmiarze 34?
fragment książki:
- Czy ktoś postawił kiedyś wróżbę tyczącą Pańskiego przyszłego życia?
- Jerzy Hoffman: Gdy w czerwcu 1945 roku wracaliśmy z matką z Syberii do Polski, na stacji Ałtajska kilka dni czekaliśmy na pociąg do Moskwy. Spotkaliśmy tam tabor cygański. Stara Cyganka złapała mnie za rękę... (...) spojrzała na otwartą dłoń i powiedziała: „Daleko zajdziesz i zginiesz nagłą śmiercią”. Trochę się przestraszyłem tej nagłej śmierci, choć byłem już wtedy dorosły. Miałem trzynaście lat, piłem, paliłem, byłem po pierwszej kobiecie, a po poważnej bójce wiedziałem, co to nóż. Teraz zdaję sobie sprawę, że nagła śmierć jest nieprzyjemna dla otoczenia, ale dla umierającego sympatyczna. Oszczędza mu długich męczarni. Ale nie o śmierć tu chodzi. Mnie dotyczy toast mojego przyjaciela Wiktora Zborowskiego.
- Jaki toast?
Wiktor wznosi go zawsze przy towarzyskim piciu wódki: „Nie życzę wam zdrowia, bo na »Titanicu« wszyscy byli zdrowi. Nie życzę wam pieniędzy, bo na »Titanicu« wszyscy mieli pieniądze. Życzę wam fartu”.
- Ja miałem farta. Wielokrotnie.
Oprawa: twarda
Liczba stron: 368
Format: 135x210 mm
Cena: 44,99 zł
ISBN: 978-83-268-2269-8
Wydawnictwo AGORA
Odwiedź stronę specjalną poświęconą Jerzemu Hoffmanowi
OPISY FILMÓW:
„Pan Wołodyjowski”, Polska 1969, 153’ (nap. ang.)
reż.: Jerzy Hoffman; scen.: Jerzy Lutowski, J. Hoffman; zdj.: Jerzy Lipman; wyk.: Tadeusz Łomnicki, Magdalena Zawadzka, Mieczysław Pawlikowski, Jan Nowicki, Barbara Brylska, Daniel Olbrychski, Władysław Hańcza
Adaptacja trzeciej części trylogii Henryka Sienkiewicza opowiada historię wojen i dramatycznych wydarzeń na wschodnich kresach Rzeczypospolitej w drugiej połowie XVII wieku, ale też historię wielkich miłości. Pułkownik Michał Wołodyjowski po śmierci ukochanej wstępuje do klasztoru. Onufry Zagłoba podstępem wywozi pana Michała do dworku przyjaciela, Ketlinga. Hetman Sobieski namawia Wołodyjowskiego do powrotu do żołnierskiej służby, wiedząc, że szlachetny rycerz poświęci dla ojczyzny życie. Niebawem Wołodyjowski spotyka swoją siostrę i poznaje dwie towarzyszące jej wychowanki - Krzysię i Basię. W tajemnicy zaręcza się z Krystyną. Kiedy jednak dowiaduje się, że narzeczona kocha Ketlinga, pomimo początkowej złości daje jej wolną rękę. Wykorzystuje to Basia, która od dawna darzy uczuciem pułkownika. Dziewczyna wyznaje mu miłość i zostaje jego żoną. Sobieski mianuje Wołodyjowskiego dowódcą stanicy w Chreptiowie. Wśród żołnierzy Michała jest Tatar, Azja Mellechowicz, który ukrywa, że jest synem Tuhaj-beja i potajemnie spiskuje ze swymi pobratymcami przeciwko Polsce. Planuje zdradę Rzeczypospolitej, ale zakochany w Basi Wołodyjowskiej przedtem chce ją zdobyć... Wielka superprodukcja Jerzego Hoffmana, starannie oddająca realia i klimat powieści, zrealizowana z wielkim rozmachem i olbrzymim nakładem środków finansowych. Realizacja filmu trwała prawie dwa lata, a jego premiera stała się ogólnonarodowym wydarzeniem.
„Pan Wołodyjowski”
„Gangsterzy i filantropi”, Polska 1962, 86’ (nap. ang.)
reż. i scen.: Jerzy Hoffman, Edward Skórzewski; zdj.: Jerzy Lipman; wyk.: Wiesław Michnikowski, Hanka Bielicka, Gustaw Holoubek, Jacek Hahn, Janusz Hahn, Gustaw Lutkiewicz, Mirosław Majchrowski, Wojciech Rajewski
Film skała się z dwóch nowel. Bohaterami pierwszej są gangsterzy, którzy planują napad na samochód przewożący dzienny utarg z domu towarowego do banku. Plan Profesora, geniusza w swoim fachu, przebiega sprawnie do momentu ucieczki, kiedy to pojawiają się nieprzewidziane trudności: roboty uliczne w miejscu, które dopiero zostało oddane do użytku, kontrola milicyjna i wreszcie kłopoty z uruchomieniem samochodu, którym grupa Profesora miała uciec z miejsca przestępstwa. W drugiej części bezrobotny chemik, Anastazy Kowalski, zostaje pomyłkowo wzięty za inspektora kontrolującego jakość usług w restauracjach. Otrzymuje łapówkę, która ma zapewnić lokalowi jego przychylność. Dzięki temu zdarzeniu bohater odkrywa nowy sposób na życie. Doskonale skonstruowana komedia, pełna dowcipów sytuacyjnych, ukazujących realia polskiej rzeczywistości początku lat sześćdziesiątych XX wieku.
„Gangsterzy i filantropi”
„Potop Redivivus”, Polska 1974-2014, 185’
reż.: Jerzy Hoffman; scen.: J. Hoffman, Adam Kersten, Wojciech Żukrowski; zdj.: Jerzy Wójcik; wyk.: Daniel Olbrychski, Małgorzata Braunek, Tadeusz Łomnicki, Kazimierz Wichniarz, Leszek Teleszyński
Ekranizacja drugiej części Sienkiewiczowskiej „Trylogii” ukazuje dzieje chorążego orszańskiego Andrzeja Kmicica i jego ukochanej, Oleńki Billewiczówny, rzucone na barwne tło historyczne szwedzkiego najazdu na Polskę w XVII wieku. Kmicic, początkowo opowiadający się po stronie kolaborujących z najeźdźcą Radziwiłłów, uświadamia sobie, że stanął po stronie zdrajców, dbających tylko o własne interesy. Aby odkupić winy, próbuje porwać księcia Bogusława Radziwiłła, by postawić zdrajcę przed obliczem króla Jana Kazimierza. Książę rani jednak Kmicica i ucieka. Po powrocie do zdrowia, pod przybranym nazwiskiem Babinicz, Andrzej Kmicic z poświęceniem służy ojczyźnie, wsławiając się bohaterskimi czynami podczas obrony Jasnej Góry. „Potop Redivivus”, czyli „Potop odrodzony”, to szczególny projekt Filmoteki Narodowej, którego celem jest przybliżenie jednego z najznakomitszych dzieł polskiej kinematografii współczesnej publiczności. W pełni cyfrowo zrekonstruowany materiał filmowy posłużył stworzeniu obrazu znacznie krótszego, będącego swoistą kondensacją monumentalnego dzieła. Pieczołowicie odrestaurowany i na nowo zmontowany pod nadzorem artystycznym reżysera – Jerzego Hoffmana i autora zdjęć – Jerzego Wójcika, film został skrócony z ponad pięciu godzin do trzech. Montażu dokonał współpracownik Jerzego Hoffmana przy „Ogniem i mieczem” i „1920 Bitwa Warszawska” – Marcin Kot Bastkowski.
„Potop Redivivus”
„Prawo i pięść”, Polska 1964, 92’
reż.: Jerzy Hoffmann, Edward Skórzewski; wyk.: Gustaw Holoubek, Jerzy Przybylski, Ryszard Pietruski, Zbigniew Dobrzyński
Akcja filmu, zrealizowanego w konwencji westernu, rozgrywa się tuż po wojnie na Ziemiach Zachodnich. Pięcioosobowa grupa ma zabezpieczyć mienie uzdrowiska i uruchomić sanatorium w jednym z miasteczek. Na ochotnika zgłasza się do nich główny bohater filmu, były więzień obozu koncentracyjnego. Okazuje się, że działająca w imieniu rządu grupa, składa się z szabrowników zainteresowanych jedynie szybkim wzbogaceniem się. Bohater staje samotnie do nierównej walki z bandytami.
„Prawo i pięść”
Zestaw dokumentów Jerzego Hoffmana:
„Jaś i Małgosia”, Polska 1956, 11’
reż.: Jerzy Hoffman, Edward Skórzewski; zdj.: Wacław Florkowski
Po mazurskich jeziorach pływa statek-sklep „Jaś”, który zaopatruje w prowiant mieszkańców okolicy. Podróże statkiem stały się dla realizatorów pretekstem do ukazania wesołych, dowcipnych scenek z życia lokalnej społeczności. Nastrój filmu utrzymany jest w wakacyjnej, beztroskiej atmosferze, czemu towarzyszą piękne i jedyne w swoim rodzaju mazurskie krajobrazy.
„Uwaga, chuligani!”, Polska 1955, 13’
reż.: Jerzy Hoffman, Edward Skórzewski; zdj.: Antoni Staśkiewicz
Film zapoczątkował tzw. „czarną serię” społecznych dokumentów, zaskakujących swym realizmem, odsłaniających mroczne strony polskiej rzeczywistości lat 50-tych XX wieku. Tematem filmów były poddawane dotąd cenzurze zjawiska społeczne: chuligaństwo, prostytucja i alkoholizm. „Uwaga, chuligani!” to inscenizowana krótkometrażówka, nakręcona z udziałem statystów i młodych aktorów, ostrzegająca przed obojętnością wobec bandyckich zachowań grup chuliganów i ich zgubnym wpływem na młodzież w dużych miastach.
„Pamiątka z Kalwarii, Polska 1958, 15’
reż.: Jerzy Hoffman, Edward Skórzewski; zdj.: Wacław Florkowski, Stanisław Niedbalski
Film został zrealizowany podczas Wielkiego Tygodnia w Kalwarii Zebrzydowskiej. Dokument ukazuje inscenizację Drogi Krzyżowej, w której biorą udział wierni i aktorzy-amatorzy. Pozbawiony komentarza film stanowi zapis najważniejszego dla chrześcijan okresu w roku liturgicznym.
Krótki metraż:
„Ojciec”, Polska 1967, 27’
reż.: Jerzy Hoffman; scen.: Ryszard Pietruski, J. Hoffman; zdj.: Jerzy Lipman; wyk.: Tadeusz Fijewski, Lech Łotocki, Marek Barbasiewicz, Jerzy Grałek, Józef Kondrat
Przypadkowo spotkany dorożkarz zostaje poproszony przez młodego chłopaka, żeby zastąpił jego ojca na rozmowie ze szkolnym wychowawcą. Telewizyjny film Hoffmana to obyczajowa satyra zawierająca gorzką refleksję na temat rodziców, którzy uznają, że troskę rodzicielską można zastąpić pieniędzmi i prezentami. Film miał zwrócić uwagę na problem pozostawionej samej sobie młodzieży. W efekcie powstał mądry, ciepły film o głęboko humanistycznym przesłaniu. Za rolę w filmie Tadeusz Fijewski otrzymał nagrodę Złotego Ekranu.
„Ojciec”